Eladamri wypowiedział zaklęcie skierowane w stronę elfa w szkarłacie i ten po chwili zorientował się, że oślepł. Tirian nie bawił się w półśrodki, tylko stanął w oknie i po inkantacji czaru z jego dłoni buchnęły jęzory ognia. Ślepy elf nie był w stanie zareagować i dostał ognistym podmuchem, choć to nie był dla niego koniec. Biegał jak szalony po placu treningowym, próbując ugasić płomienie, choć raczej mu to nie wychodziło. Stojący obok niego mężczyzna wyglądający na mnicha również oberwał, ale zdołał w ostatniej chwili odskoczyć, biorąc na siebie tylko część ognistych języków.

W tym samym czasie Huldra i Lauga zdążyły znaleźć się na ziemi i zaszarżowały. Wojowniczka wzięła na siebie Runę, którą cięła zamaszyście w prawy bok. Chlusnęła krew i kobieta cofnęła się, łapiąc za ranę. Huldra również trafiła Hjorta, raniąc go dotkliwie w lewą rękę. Stojący nieopodal Laugi mnich rzucił się w stronę wojowniczki, wyprowadzając kilka celnych ciosów pięściami na twarz i brzuch kobiety.

Nie było to jednak nic, co mogłoby wytrącić ją z równowagi czy poważniej zranić. Runa w tym czasie wymamrotała pod nosem słowa zaklęcia, dłoń trzymana na jej ranie rozbłysła delikatnym światłem i ta zabliźniła się nieco. Hjort zamachnął się toporem na Huldrę, barbarzynka nie zdołała w porę zabrać lewej nogi i ostrze rudowłosego weszło w nią powyżej kolana.

- W końcu zapłacicie za to, co stało się z moją wioską, Pathfinderzy! W końcu pomszczę swoją rodzinę! - Krzyknął gardłowo, tocząc ślinę z ust. Był całkowicie szalony, wiedzieliście to na pewno.