Felix oraz Wilhelm bez większych przeszkód wyminęli zgraję psów, trzymając również spory dystans od ognia, chociaż zajęło im to dużo więcej czasu aniżeli Irdulacowi. Mężczyźni szli oznaczonym szlakiem.
Nicollo zdecydowanie nie czuł się bezpiecznie gdy chciał wyjrzeć i zorientować się w sytuacji. Na zewnątrz, właściwie na ganku węszyły dwa psy - teraz Karaluch wiedział już co tak okrutnie śmierdziało podczas przesłuchania. Reszta bestii była dość daleko, aczkolwiek raczej nie wykonalnym było obejście dwóch jegomości bez zwracania na siebie uwagi, nawet jeśli posłuży się jeńcem. Okna były na tyle duże że można było próbować się przez nie przecisnąć, pojedynczo. Jeniec nie zdawał sobie sprawy z zagrożenia:
- Ok, ok, zaprowadzę Cię, musimy iść w górę, aż do Twierdzy, wejście jest na skraju lasu, jeszcze pomiędzy drzewami, można też frontem, i lepiej się pospieszmy bo już tutaj czuje spaleniznę.
Nicollo znów poczuł znajome uczucie niepewności, dokładnie w chwili gdy jeniec jakby mimowolnie rozglądał się po pomieszczeniu, mówiąc o wejściu do twierdzy.
Irdulac z Magiem i załogą bełta ciągle szedł tropem starowinki która zdecydowanie przyspieszyła. Grupa Elfa nie będąc dłużna starała się skrócić dystans. Po dłuższym czasie Uszko zauważył pierwsze zabudowania osady oraz jednego z mężczyzn służących zielarce - który właśnie wchodził do budynku i zamykał za sobą drzwi, przepuszczając przed sobą kobietę. W okolicy nie było innych ludzi, chata stała na uboczu i otoczona była sporym ogródkiem.