Wyspany i najedzony Loftus był zadowolony, legenda Dziewicy zaczynała żyć własnym życiem, motłoch był względnie ogarnięty, a jego morale wysokie. Szary Czarodziej mógł jeszcze delikatnie wpływać na tłum, ale tak naprawdę wszystko zależało już od Roz Bauer i od tego jak zachowa się przy bitwie i czy ją przeżyje.
Loftus Ritter postanowił więc zająć się innym problemem, Harkin Brock konał. To co wcześniej było pogłoską, teraz zbyt często było słyszane w obozowisku. Najemnicy byli niespokojni i wcale się im nie dziwił. Mag udał się więc do jego namiotu, gotów był użyć czarów takich jak incognito, albo sobowtór i podszyć się pod Barona, aby do niego wejść i z nim porozmawiać. Jednak w przeszłości uczestniczył we wspólnych naradach więc bez problemu został do niego dopuszczony. Loftus poczekał, aż ewentualne osoby postronne opuszczą jego namiot i będzie mógł z nim rozmówić się na osobności. W razie potrzeby powołał się na chęć udzielenia pomocy medycznej z wykorzystaniem mocy taumaturgi kryptoklasycznej i wiatrów magii.
- Harkinie nie jestem w stanie Cię uzdrowić i nie chcę Was zwodzić i męczyć. Wiecie, że reprezentuje Kapitułę Cienia. Tropimy i wyszukujemy wewnętrznych wrogów Imperium, nawet takich którzy cieszą się polityczną nietykalnością. Ten rajd Wernickiego miał wsparcie ważnych osobistości. Sam ze swoimi ludźmi zostałeś w to wciągnięty, tak możesz się zemścić i zapewnić lepszą przyszłość swoim ludziom. Powiedz mi co wiesz, pozwól spisać zeznania. Zdradź jak Kolegium może się odwdzięczyć, kogo widzisz na swojego zastępcę i z kim z Granicznych można porozmawiać nieoficjalnie, kto by był skłony na przejście na naszą stronę i dołączenie do Twojego oddziału. Którego z Twoich ludzi wysłać z tą propozycją.
Loftus Ritter siedział na zydlu przy łóżku Brock, delikatnie wplatał zielony wiatr Gyhran w aurę mężczyzny. Nie był członkiem Kolegium Jadeitu i nie potrafił uzdrawiać, ale liczył że choć w ten sposób ulży mu w bólu.