Walka poszła im stosunkowo łatwo i szybko, niestety Traivyr został smagnięty gałęzią jednej z ożywionych sosen. Widać było, że mocno krzywi się przy każdej próbie podniesienia ręki, więc Astrid postanowiła ulżyć mu w bólu.
- Dasz radę ściągnąć na moment rękaw tego futerka? Chciałabym ci pomóc z tą ręką - powiedziała do przyjaciela.
Pomogła mu z czynnością, po czym dotknęła chłodnymi dłońmi miejsca, które go bolało i wymówiła kilka mistycznych słów. Jej dłonie rozbłysły jasnym światłem wtłaczając leczniczą, magiczną energię w ciało Traivyra. Chwila wystarczyła, by ból odszedł w zapomnienie.

W dalszą drogę wyruszyli dość szybko a czujność Astrid nie została uśpiona nawet pomimo tego, że przez kolejne godziny nie działo się nic szczególnego. W pewnym momencie Akial natrafił na jedną z pułapek martwego trapera, trzeba więc było odnaleźć pozostałe dwie. Kolejną znalazła druidka, a ostatnią Mihael. I właśnie ta ostatnia była uszkodzona, a kawałki białego futra sugerowały, że zrobiła to wielka, biała łasica o której opowiadał Dryden.
- Wygląda na to, że całkiem silna ta łasica, skoro tak powyginała wnyki. Pewnie po wyrwaniu się stąd tropiła trapera, aż go dopadła. Może być już daleko stąd - powiedziała do pozostałych. - Ruszajmy dalej.

Niedługo później stanęli przed dziwnym, lodowym labiryntem, a co było jeszcze dziwniejsze, pojawiła się młoda, wyziębiona dziewczynka, która odezwała się do nich, ale jej słowa były równie osobliwe, jak jej obecność tutaj. Zupełnie, jakby kierowane były do kogoś innego. Na wszelki wypadek Astrid rzuciła prosty czar mający wykryć magię w okolicy, ale nie przyniosło to żadnego efektu. Nim aasimarka zdążyła cokolwiek powiedzieć, mała uciekła w głąb labiryntu.
- Nie podoba mi się to. Ani ta dziewczynka, ani ten labirynt. To może być pułapka, bądźmy ostrożni. Wykrycie magii nic nie pokazało, ale lepiej pozostać czujnym…

Akial wskoczył na górę jednego z lodowych bloków, a Draug i Mihael mieli zamiar iść przodem, co wydało się być druidce dobrym pomysłem. Ruszyła za towarzyszami jako trzecia, na wszelki wypadek dobywając włóczni. Rozglądała się czujnie po okolicy, wypatrując zagrożenia.