Sheva wstała i odwróciła się w stronę Blancheta odsuwając się od ławy. Poprawiła wycięcie w sukni odsłaniające nogę, po czym zadarła podbródek i powiedziała:

- Nagabywanie maga jest w waszym zamku przestępstwem? Wybaczcie zatem - ukłoniła się lekko w przepraszającej pozie.
- Nie będę więc nagabywać nikogo na waszym dworze i rzeknę mym towarzyszom by również tego zaprzestali. Zważ Blanchet, że jesteśmy poszukiwaczami przygód i przybyliśmy tutaj w dobrej wierze. Tedy wykorzystaj nas do pomocy w poszukiwaniach króla. Skoro Itlon zniknął, to być może również jego życie jest zagrożone. Tym bardziej powinniśmy połączyć siły.

Pólelfka podeszła powoli w stronę łucznika z dłońmi rozłożonymi na boki. Wprawdzie wierzyła w to, że słowem można zdziałać więcej niż mieczem (zwłaszcza w obliczu faktu, że ów miecz opierał się o wezgłowie łóżka w jej komnacie, a słowo miała na podorędziu), jednak nigdy nie wiadomo jak nieostrożne ruchy mógł wykonać młodzik.

Przełknęła ślinę z wprawą aktorki.
- Wiem, że jest ci ciężko. Gdybym tylko zdążyła uratowałabym twojego ojca. Nie musisz brać tego tylko na swoje barki. Daj sobie pomóc.

Bardzo powoli wyciągnęła dłoń w jego stronę chcąc położyć ją na jego ramieniu. Dodała nieco ciszej, tak, żeby słyszał ją jedynie Blanchet i najbliżsi strażnicy:

- Pomyśl, że teraz ktoś lub coś, co zaatakowało zamek może krzywdzić króla i naszego towarzysza. Być może jeszcze kogoś innego. A my tracimy czas na prężenie muskułów i skakanie sobie do gardeł. Tego chcieliby król i łowczy?