Brat Agiluld spojrzał łagodnie na Brata swego co się w duchu sprawiedliwym uniósł. Młody był, młodzieńczego zapału pełen i było to godne pochwały. Zaiste było, lecz czas rąbka było uchylić strategii... choć w sercu rozpaczał wybranie tych wzgórz na siedzibę pierwszą. Inne pryncypia Braciom przyświecały za iście.

- Źle czytasz mnie bracie. Znam ich, widziałem ich. Mówisz, że nam na krucjatę przyszło, lecz ilu nas? Garstka zaledwie, nam nie wrogów szukać, lecz poprzez dyplomacyję sojuszników zjednywać. Pamiętaj, że Bóg człowieka stworzył na swe podobieństwo, wszelkiego człowieka, w tym i ich. To że zbłądzili inną kwestią jest. Czyż nasz Pan nie nakazał miłować bliźniego swego jak siebie samego? Poznajmy ich, gdyż wartości ich i nasze bliskie są. W sojusz wejdźmy i z nimi podbijajmy wrogie plemiona wartości nasze im przedstawiając...

Ściszył głos tak by tylko ci co byli wśród nich, a nikt poza, w szczególności pogańskie bystre uszy co nasłuchiwać mogły i obserwować ich wszak też powiedział

- ...aż będzie nas tylu by ich podbić i mieczem nawrócić jeśli wszelkie inne starania zawiodą i plonów słusznych nie przyniosą. Nam kasztel ustanowić, bazy wypadowe i zaopatrzeniowe zbudować. Jak chcesz to osiągnąć trwając w krwawej i bezlitosnej wojnie? Cisza przed burzą.