Magia nekromancka i iluzji, którą Astrid wyczuła wcześniej sprawiła, że kobieta miała ochotę spalić lalkę siedzącą na krześle i po prostu ruszyć dalej. Ale Mihael miał inne plany i postanowił sprawdzić o co w tym wszystkim chodzi. No a skoro on wszedł do chaty, to druidka również, bo przecież nie zostawia się towarzysza, gdy potencjalnie może narazić się na jakieś niebezpieczeństwo.

Widząc lalkę, skrzywiła się. To była najbrzydsza lala jaką kiedykolwiek widziała i w jakiś pokrętny sposób miała wrażenie, że tak właśnie miała wyglądać. Zastanawiające było to małe lustereczko w oku i choć lalka ubrana była jak dziewczynka-duch (czy kimkolwiek była), to z oblicza przypominała paskudną staruchę. Biorąc pod uwagę, jaką aurę Astrid od niej wyczuwała, jakoś jej to nie dziwiło. I sprawiało, że nie czuła się zbyt komfortowo w jej obecności.

- Jeśli ta lalka jest jakoś powiązana z tą dziewczynką, co ją spotkaliśmy w labiryncie, to powinniśmy jak najszybciej ją spal…
Nie dokończyła, gdy zabawka po prostu uniosła się w powietrze a przez domek przetoczył się złowieszczy, dziecięcy rechot. Lalka przedstawiła się jako Thora i zapowiedziała, że ich zabije, więc trzeba było jak najszybciej ją unicestwić. Dryden miał rację, szkoda tylko, że nie napisał nic więcej ponad to, żę lala jest “dziwna”.

No ale nie było sensu się teraz nad tym zastanawiać. Astrid chwyciła szybko swoją włócznię, po czym cisnęła nią w stronę demonicznej zabawki.

włócznia w Thorę - 1k8+3.