- Oui - skwapliwie potwierdziła "Szkotka", ciągnąc dalej łamaną francuszczyzną - I tak już nadużywamy Państwa gościnności za długo, za blisko wraku. Jeśli zechcecie nam pomóc z ubraniami i przewodnikiem, to może w czasie wybierania ja pójdę z Odette rozejrzeć się z wieży? Tak, jak mówiłaś? Z kościoła? - uśmiechnęła się do dziewczyny, wskazując ręką na drzwi. Odłożyła swoją mundurową marynarkę, na miarę i na wszelki wypadek, żeby nie biegać już jako brytyjski żandarm. Odłożyła też sumę pieniędzy. Klepnęła w lornetkę i pytająco spojrzała na porucznik.
- Widać stamtąd na wszystkie strony? Drogę, miasto i rzekę? - spytała jeszcze Francuzów, gotowa do wyjścia.