Ledwo brat Agilulf mowę swą zakończył, Herman Raspe rycerz z Turyngii się podniósł i w te oto słowa się odezwał:
- Doprawdy piękne oratio nam tutaj brat wygłosił - wzrok swój na von Leiningena skierował - przyznać jeno muszę, że słowa wasze bracie, zdają mi się jakowąś insynuacją podszyte. Zachodzę w głowę i za nic pojąć nie mogę, co też bratu na sercu leży. Wszyscy wiemy, że sam jeden był bracie przeciw obieraniu siedziby na tych wzgórzach, które ci się szatańską pokusą zdały. Racji ci odmówić nie można. Odpowiedzialność jednak zgodnie z wolą komtura, po równo na was wszystkich trzech spada. Nie mnie rozsądzać, czy dobrze komtur uczynił takiej trójcy przywództwo powierzając. Czasu nie zawrócimy i dysputy o tym toczyć sensu żadnego nie ma. To na czem skupić nam się teraz trzeba, to problemy które aktualnie nas trapią. W tej materyi, brat żadnego zdania nie wyraził, a jeno tajemne insynuacje wysuwa. Wnoszę, że brat plan jakowyś ma i jeno sojuszników szuka. Lepiej jednak z otwartą przyłbicą stanąć i myśli swe jasno wyrazić niż w podchody się bawić. Jaki zatem twój plan, czcigodny bracie Agilulfie jest?