Słowa Zygfryda wybrzmiały i przyznać trze było, że wrażenie na zgromadzonych zrobiły duże. Ku zaskoczeniu wszystkich Herman z Turyngii postanowił swoje zdanie wyłożyć.
- Straszne theatrum z tej rycerskiej narady zrobiono. Pełne gestów wyniosłych, patosu wszelakiego i pięknych bogobojnych słów. I na cóż to wszystko? O sprawach ważnych ledwie kilka zdań wszak wygłoszono. Zamiast tego spór jakiś się tutaj o prymat toczy. NIe tylko próżny on jest i do grzechu prowadzi, ale nade wszystko zbyteczny i sensu pozbawiony. Czcigodny komtur von Eisenburg trzech z nas postawił na czele tej wyprawy i tak ma pozostać, wszyscy bowiem posłuszeństwo ślubowaliśmy i obowiązkiem naszym jest przysięgi dotrzymać. Na próbę włączenia do kapituły ludzi niższego stanu, kurtynę milczenia wypada jeno spuścić. Cóż to za szatańskie pomysły, żeby przeciw bożemu porządkowi rzeczy występować? Każdy stan przecież swoje obowiązki i miejsce na świecie ma.
Jeżeli bracia Zygfryd, Bruno i Agilulf do consensu dojść nie mogą, to trzeba nam list do komtura wysłać i wskazanie innego dowództwa prosić.
Młody rycerz skończył mowę i na swoje miejsce na powrót zasiadł. Nie czekając długo, brat Werner przemówił:
- Narada ta kamieniem milowym w historii naszego zakonu może być. Brat Bruno ją zwołał i zasady wyznaczył.. Skoro tak licznie nas zebrał, znakiem tego nie tylko osąd nasz chciał poznać, ale i prawo głosu przyznał. Trza nam zatem głosować. Proszę zatem wszystkich zebranych, aby poparli moją osobę, na stanowisko dowódcy tej strażnicy. Brat Herman list stosowny w tej sprawie do komtura jutro wyśle i aprobatę jego uzyska. Proszę zatem, by każdy kto moją propozycję popiera powiedział “amen”

Cisza pośród zebranych zapadła. Takiego obrotu spraw, mało kto się spodziewał.