| Starucha , która wetknęła Vericie zioła w dłoń zarechotała cicho ... nieprzyjemny dziwięk spowodował ze zimny dreszcz przebiegł po plecach kobiety ...
Bab zrobiła krok w stronę księżniczki ... stara , koścista , zimna i pomarszczona dłoń dotknęła policzka Verity ... Niczym dotyk trupa .
Masz w sobie moc powiedziała ochryple ... niczym sędzia który skazuje na śmierć więźnia ...
I jesteś sama ... skazana na ciemność ... zarechotała ,,, Sięgnęła do woreczka wiszącego na jej szyi ,,, wyciągnęła stamtąd garść białego proszku ... Czy wiesz o czym marzysz ... wzięła dłoń Verity i wysypała proszek do jej dłoni ... rzuć wskazała na kocioł ... Veirta niemal odruchowo wrzucał proszek do kotła ...
Mętna ciecz zabulgotała ... i po chwili gotująca powierzchnia niespodziewanie zmieniła się w kryształowe lustro ... a obraz ukazywał dusze księżniczki ... Każdemu obrazowi , który ukazywał się w „lustrze „ towarzyszył dziwny ból , gdzieś w głębi głowy księżniczki . Jakby cos siła wyrywała z jej umysłu obrazy ...
Obrazy w magicznym lustrze niczym w kalejdoskopie ... Wizja siły , zwycięstwa ... obrazy wygranych bitew ...
Chwała , siła potęga ... Tysiące kłaniających się poddanych ... Magiczna moc sięgająca bogów ... i zemsta .
Macocha która odpokutuje za swoje czyny ... za zło jakie wyrządziła ...
Obraz nagle zniknął ... zastąpiła go ponownie żółto zielona breja ... bulgocząca w czarnej otchłani ...
Starucha stała tuz za nią ... wpatrując się w obrazy w kotle ...
[i] Wszystko to może być twoja przyszłością ... [i] jej nie świeży ... wzbudzający mdłości oddech drażnił nos księżniczki ... Może być twoją przyszłością ... Księżniczko ...
Starucha spojrzała gdzieś w głąb ziemianki ...
Dopiero teraz Verita zobaczyła ze pod ściana ziemianki , na prowizorycznym łóżku leży jakiś młody człowiek ... długie jasne włosy spływały po nagich ramionach nieznajomego ... Był młody ... nie więcej niż 20 lat ... na piersi księżniczka od razu zobaczyła głęboka ranę . Długowłosy oddychał ciężko . |