Chyba tylko chwila początkowego osłupienia pozwoliła Birgit opanować cisnące się na język przekleństwo. Najpierw Odette oczywiście musiała odrzucić pomoc, więc nie było jak szepnąć jej nic po kryjomu. Potem musiał wmieszać się ten napalony, przeklęty dupek. Mogłaby nawet współczuć porucznikowi, gdyby nie była tak wściekła, że aż policzki zapiekły ją rumieńcem.

- Calme-toi, Odette! Ne donnez pas d'excuse au connard - spróbowała uspokoić dziewczynę, gdyż doskonale wiedziała, że niemiecki dowódca nie bierze udziału w wyzwiskach, tylko przywołuje szeregowca do porządku.
- Il l'a mérité, mais cela suffit - dodała mściwie, apelując do zgoła słusznych racji Francuzki, jeśli odniesienie do rozumu miałoby zawieść. - Nos gars seront la' dans quelques heures, et ils auront fini.

Poprzestała na słowach, nie chcąc brać udziału w szarpaninie, bo kryła pod chustą lornetkę, pod bluzką bandaże, a w kieszeni spódnicy pistolet.


*Calme-toi, Odette! Ne donnez pas d'excuse au connard - Uspokój się Odette! Nie dawaj kretynowi/łajdakowi pretekstu
** Il l'a mérité, mais cela suffit - Należało mu się, ale już dość.
*** Nos gars seront la' dans quelques heures, et ils auront fini - Nasi pewnie dotrą tu za kilka godzin, a oni będą skończeni