rudaad

Utwór powyżej to moje dziecięce wspomnienie. Uświadomiłam sobie właśnie czemu dziś mnie tak prześladował - bo żegnałam się z moim pierwszym psem. Musiałam się pogodzić z decyzją o jego uśpieniu, ale nie zdechł po pierwszym zastrzyku od weterynarza. Często w życiu musimy się z czymś żegnać... choć to niesprawiedliwe, bolesne i prawdziwie wiarołomne.

Ruszaj Bruno - napiłabym się piwa w dobrym towarzystwie. Stachura.... cóż, poeta. Dobrze, że jeszcze trwa. Wykonanie - faktycznie najlepsze jakie słyszałam. Nie znałam wcześniej.

Zostało mi chyba tylko odpowiedzieć innym literackim wyznaniem - Ostatni dzwonek - nawet jeśli znacie, posłuchajcie, zawsze warto.

 

__________________
"Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta, co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania."