7 (?) marca 2050, ulice Caligine

Nikt z mieszkańców tej dziwacznej osady w niczym dotąd Hectorowi nie uchybił, każdy zachowywał się na swój sposób przyjaźnie i życzliwie, ale coraz bardziej balansujący na granicy paranoi Latynos nie miał pojęcia, w jaki sposób trójka lokalsów miała zareagować na jego następne słowa. Mając to na względzie przybrał na poły zmartwiony, na poły przepraszający wyraz twarzy zakładając ręce za plecy i stając w rozkroku umożliwiającym szybki odwrót.

- Mam trzy wiadomości, dwie dobre i jedną złą – oznajmił obserwując równocześnie mimikę wszystkich trzech rozmówców – Dobra jest taka, że nie jestem jedynym przejezdnym, który trafił do waszej urokliwej miejscowości. Niestety, drugi podróżnik nie miał tyle szczęścia, co ja i już nie żyje. Ale druga dobra wiadomość jest taka, że ja go nie zabiłem.

Rozkładając swe ręce w geście bezradności, monter nie dał mężczyznom zbyt wiele czasu na przemyślenie słów, które wypowiedział, po sekundzie teatralnej ciszy podjął dalszą tyradę.

- Jakiś facet próbował minionej nocy wjechać do miasteczka. Nie mam pojęcia, co mu się stało, może dostał zawału albo chorował na coś innego. Znalazłem świeżego trupa na stacji benzynowej, tej samej, do której pokazaliście mi drogę. Gość wciąż tam leży, nie miałem czasu, żeby go pochować, bo nie byłem pewny, czy to co go zabiło nie jest groźne również dla mnie. Przyjechałem z powrotem jego motorem, żeby was ostrzec. Znam się trochę na medycynie i nie wyglądał mi na kogoś, kto padł na jakąś chorobę zakaźną, ale pewności mieć nie będziemy. Co chcecie z nim zrobić?