| Kakeshi energicznie zmywał podłogę mopem. Starał się nie myśleć o Umino, ale nie było to takie łatwe. Już chciał przejechać mokrym mopem - tak niby przez przypadek - po butach okularnika, gdy usłyszał dziewczęcy głos. Podniósł głowę i jego oczom ukazał się widok ciemnowłosej dziewczyny. Jej mundurek wskazywał na to że jest ze szkoły prywatnej. Kakeshi kiedyś chciał do tej szkoły chodzić, lecz jego ojciec nie wiedzieć czemu nie chciał się na to zgodzić. Mówił, że Kakeshi musi się nauczyć życia w normalnym społeczeństwie, a nie zadawać się z rozpieszczonymi dziećmi milionerów. Kakeshi za bardzo nie rozumiał co mam na myśli jego ojciec.
Dziewczyna powiedziała spokojnie, a może nieśmiało, że mają wszyscy zagrać w jakimś przedstawieniu. Gdy Kakeshi to usłyszał, szczęka opadła mu niemal do samej podłogi, którą przed chwilą wytarł. Nie mógł uwierzyć w to co usłyszał. Rzucił okiem na innych. "Jak mam z mini grać w jakimś przedstawieniu? Przecież ja ich nawet nie znam" - pomyślał, a jego wzrok zatrzymywał się przez chwilę na twarzach każdej dziewczyny w stołówce z osobna.
- Jakie przedstawienie? - zwrócił się do dziewczyny z prywatnej szkoły. - Czy to jakaś kolejna kara. Może to twoja sprawka? - Odwrócił się do Umino.
Ten dzień Kakeshi zapamięta na pewno na długie lata. Sprzątanie stołówki wydało mu się absurdem, ale przedstawienie to już była przesada. Jak on miał temu wszystkiemu podołać. Przecież miał już co robić. Razem z Kamiiru i Ashurą przygotowywali się do koncertu charytatywnego. Sprzątanie stołówki wydawało się, że zajmie im wieczność. Teraz się okazuje, że doszło do tego jakieś przedstawienie, a przecież jeszcze mają prace domowe do odrobienia. W tym momencie szkoła zaczęła przypominać mu obóz pracy gdzie zsyła się ludzi za niewinność.
__________________
Nic nie zostanie zapomniane,
Nic nie zostanie wybaczone.
Księga Żalu I,1 |