- Z tą biblioteczką to naprawdę dziwna sprawa. Sam byłem w tym gabinecie dwa razy i go dokładnie przeszukiwałem. Wszyscy to robiliśmy. Niemożliwe, że tak po prostu to wszystko przeoczyliśmy. Może... może to przez ten amulet to zobaczyliście? Albo księgę? No bo co innego się wtedy zmieniło poza tym, że byliście już pewnie zmęczeni po całym dniu? - Zapytał Daniel. - Zabierzmy te amulety i księgę na pokład, a kto wie co odkryjemy? - Sprawa robiła się coraz dziwniejsza i niezrozumiały komentarz Samuela wcale w niczym nie pomagał. Coleman jednak postanowił nie rozgrzebywać tego tematu.

- Ale wracając do Eona. Tam jest coś dziwnego. Albo się działo. Albo dzieje. Pamiętacie to niepokojące uczucie jak byliśmy na pokładzie? Jakby coś na nas patrzyło? Wszyscy to czuliśmy. Kiedy umówiłem się na miejscu z myśliwym, pies wpadł w panikę kiedy tylko zbliżyliśmy się do jachtu i za nic nie dał się zaciągnąć na pokład. Czytając opisy tych rytuałów... - Nie dokończył kręcąc głową. Wyraźnie zebrał w ten sposób myśli, które mimowolnie powędrowały do toporów strażackich przy wejściu na nabrzeże. Wymagane przez prawo, jednak zwykle nikt się nimi nie interesował przez większość czasu. Może przyda im się taki, kiedy ponownie wejdą na Eona? Jakby trzeba było pokonać jakieś zamknięte drzwi? Tak. Cały czas miał na myśli zamknięte drzwi.

- Panie Samuelu, niech pan pojedzie tam z nami. Kto wie na jakie książki czy zapiski natrafimy na miejscu. Możemy potrzebować pańskiej wiedzy i umiejętności. - Poprosił poważnym tonem. - Dodatkowo przydał by mi sie ktoś do pomocy w obronie kobiet w razie czego. Te zaginięcia... Im nas więcej, tym bezpieczniej. - Spojrzał na starszego mężczyznę wyczekująco.