Jeszcze chwilę wcześniej prawdopodobnie największym zagrożeniem była renegacka psykera. Venris był wdzięczny Yoshiko za rozwianie wątpliwości dotyczących zdolności renegatki, nawet nie miał pomysłu jak mógłby obronić się przed mentalnym sondowaniem. Poczucie pewnej ulgi okazało się brzemienne w skutkach – wyrzutek uważał na zgromadzonych w pomieszczeniu i nie był przygotowany na atak z zewnątrz.

Taki rozwój sytuacji udowadniał, że nawet mając najbardziej pesymistyczne podejście do rozwoju dalszych wydarzeń, wszystko i tak może potoczyć się jeszcze gorzej. Huk i błysk sprawiły, że pamięć mięśniowa byłego przestępcy przejęła kontrolę nie czekając aż umysł nadąży za wydarzeniami. Venris natychmiast rzucił się za najbliższy załom szukając osłony. Wyćwiczonym ruchem wyciągnął z kabury swój last pistol i posłał kilka wystrzałów w największe zgrupowanie przeciwników. Nie zależało mu nawet na trafieniach – wykorzystał okazję by ustalić położenie swoich towarzyszy oraz dostrzegł uciekających Dareka oraz E. Niestety nie był dostatecznie szybki – jeden z napastników niemal go dosięgnął.

Dzięki osłonie zapewnianej przez ich własną psykerkę Desperado mógł puścić się w pościg wraz z resztą akolitów. Wcześniejsze zbadanie terenu okazało się zbawienne. Venris spodziewał się, że E wraz ze swoją obstawą będzie szukać schronienia w głębinach Underhive.

Były ganger wysforował się przed pozostałych towarzyszy. W pościgu pomagała mu wrodzona szybkość oraz talent do akrobatyki. Bez widocznego wysiłku mógł przeskakiwać przeszkody i skracać sobie drogę w dogodnych miejscach. Cały czas nie mógł znaleźć dobrej okazji do strzału. Nie spodziewał się by jego pistolet mógł w tej sytuacji wiele zdziałać, ale bycie w biegu i strzelanie z tej odległości do poruszającego się celu nie ułatwiało sytuacji. W pełni skoncentrował się zatem na zmniejszaniu dystansu – jeżeli E ucieknie, będzie to właściwie koniec ich śledztwa. Na szczęście niewiele było osób, które byłyby w stanie prześcignąć zdeterminowanego Venrisa.