- Bohatera kości zwabcie na dół i zostawcie golemowi - krzyknął do skavenów. Mag, mając w pamięci słowa Grimma posłał golema w kierunku zejścia z murów najbliższego do skavenów i nieumarłego nurglity, tak by ten złażąc z murów wpadł wprost na niego. Częściowo po to, by pokazać, że szanuje zawartą umowę i "sojuszników", częściowo dlatego, żeby pilnować tyłów, ale przede wszystkim dlatego, żeby odsunąć go poza zasięg widzenia nekromanty. Ten popełnił błąd, zapewne każąc ożywieńcom atakować tylko żywe istoty, do których golem się nie zaliczał. Caspar nie zamierzał ułatwiać mu naprawieniu tej pomyłki.
Starał się tak pokierować golemem by uderzał "w przelocie", nie poświęcając uwagi na obronę przed zwykłymi szkieletami, skoro i tak nie był atakowany. Gdyby jednak kierowanie golemem poprzez pierścień nie działało, zamierzał kontynuować wydawanie krótkich komend głosowych.
Aktywował też zaklęcie ochronne z drugiego pierścienia - nie wiedział ile będzie trwało więc wolał je oszczędzać, ale skoro już słychać było zbliżanie się głównego wroga, czas był odpowiedni. Swoich "własnych" czarów póki co nie używał - lepiej by nekromanta nie wyczuł go zbyt wcześnie.