Wlasnie przewracala sie na drugi bok nie mogac zasnac gdy po schodach zszedl Royal. Przez chwile sledzila kroki mezczyzny podobnie jak on wykonczonego sztormem. Jeszcze tak niedawno plotkowaly z Amira na jego temat... Teraz.... Odwrocila glowe nie chcac aby ktokolwiek ja teraz widzial. Kapitan nie powinien pozwolic jej na spoczynek... Powinien zostawic ja na pokladzie.... Lzy coraz mocniejszym potokiem zaczely moczyc koc, ktory sluzyl jej za poduszke. Amira... Dlaczego? Dlaczego ona? To powinnam byc ja.. JA!!.. Nigdy ona......
Ranek wstawal powoli choc ruchliwie na lajbie kapitana Van Draka. Selina w koncu usnela choc sen ten byl nerwowy i przerywany koszmarami z Amira w roli glownej. Bynajmniej wiec nie wypoczeta stanela wkrotce obok kapitana wyglaszajacego ktorka mowe do swojej zalogi.
- Czeka nas walka!- Krzyknal kapitan sucho.- Macie troche czasu, by przygotowac dziala i reszte sprzetu! Licze na to ze kazdy z was, indywidualnie podejmie najlepszy wysilek, by przygotowac sie do starcia! Dziekuje wam za wszystko. Bog wam kiedys zaplaci...
Bog?! Selina gorzko przezula to slowo... On nie istnial, a jezeli nawet to byl ON bez serca i sumienia. Jak bowiem mogl miec serce i byc dobrotliwym ojcem i patrzec na jej bol spokojnie. JAK?!
Aby otrzasnac sie z tych niekoniecznie podbudowujacych i sprzyjajacych walce mysli ruszyla na poklad aby sprawdzic przygotowania do bitwy. Byla surowa i wylapywala kazde niedociagniecie. Maska chlodu i obojetnosci doskonale ja teraz chronila. Zlosc i rozpacz za nia sie chowajace beda przydatne juz wkrotce.