Dolna Marina, 5 listopada 2021, 14:33

Przyczajony miedzy ławkami Dick wierzył, że jest cieniem, wypatrzył w pobliżu mały basen jacuzzi, pewnie suchy, lub ledwo z sadzawką, zarejestrował jako punkt względnej obrony. Starał się śledzić rozchodzących się po pomieszczeniu obcych, ale uwaga, niesforna, uciekała ku krwawiącej dziewczynie i Pływakowi. Naturalnie trudno było Abrahamowi diagnozować przeszczepionego hakera, ale los OverDrive dziwnie poruszył mu serce.

Dick przywodził na myśl cały rozlany kefir i tłumaczył sobie, że znów kutas bierze górę nad rozumem, bo co by nie mówić hakerka była najlepszą laską w okolicy, lecz ni jak nie potrafił się skupić na intruzach, wciąż wpatrzony w młodziaków przy drukarce z okrwawionym wydrukiem w łapach.

Dostrzegł w odbiciach ulicznych neonów, dających refleksy na ocalałe jeszcze okna, pistolet w rękach Lee. Róż i błękit na matowym przedmiocie w drżących dłoniach. Choć oddalony o ponad dwadzieścia jardów, bezbłędnie rozpoznał śmiercionośny pistolet i nic w tym dziwnego i on miał przygotowaną broń. Tyle, że technik był łatwo widoczny i zdawał się zdekoncentrowany.

Na gniew ojców, na grzechy córek
Na upojne noce skradzione beznadziei,
Śmiech przy posiłku,
Łzy wyciskane szczęściem

Zaklinał los czarnoskóry mężczyzna, czekając już tylko uszami na sygnał wziął na muszkę pierwszego po swej lewej.

Wiedział, że popełnił błąd, powinien być w owej chwili przy ramieniu wystraszonych i rannych, ale nagła reakcja, powstanie, jeszcze z pistoletem w ręce, wprowadziłaby zbyteczny zamęt. Pozostał przyczajony i skupiony, dziękując duchom, że wysłuchały jego modlitwy. Widać, zauważył, nie miały zamiaru zgładzenia go wraz z kolegami, a tylko igrały, stawiając wciąż wobec nowych wyzwań.