Sid zaczynał coraz bardziej szybko oddychać. W jego głowie mieszały się stany bojowego transu, z przerażeniem jakie spowodowały wydarzenia ostatnich pięciu minut. Pływak trząsł się jak ryba wyrzucona na suche powietrze, Overdrive upadła na ziemię zrzucając drukarkę z stolika, z jej uszu i nosa leciała gęsta czerwona krew. Ewidentnie została wypłaszczona, tak samo jak Fatherboard, który doznał katatonicznego szoku. Lee wpadał w panikę z jednej strony na poły trzymając .38 z drugiej kuląc się nad prawdopodobnie umierającą sieciarką. Podkręcone warunkowaniem w wirtualu (topowe środowisko za 800 E$ dla służb specjalnych) zmysły Maya wyłapały metaliczny zapach krwi z ciała zielonowłosej młodej kobiety. Dickson tymczasem przybrał taktyczną pozycje leżącą, ale doświadczony bądź co bądź ronin wiedział, że na wiele to się nie zda. Wodnych szczurów była szóstka, może siódemka. Wszyscy w poszarpanych niebieskich ciuchach z second handów i w większości skórzanych kurtkach z morskim maskowaniem, z dużą ilością typowych dla gangerów naszywek.

Sidney przybrał pozycję defensywną tak by w razie czego załatwić dwójkę Wodniaków z automatami. Jednak Ci nie byli naiwni.

- Nawet kurwa o tym nie myśl! Co zrobiliście Wodniakowi?!- wykrzyczał to na całe gardło, basowym tonem (zapewne efekt sterydów anabolicznych wywołujących silną maskulinizację- bo trzeba przyznać gość miał krzepką posturę) najwyższy z paczki napastników. Trzymał kałasznikowa a na oczach nosił gogle do nurkowania. To było dość idiotyczne dla Sida, ale po przyjrzeniu się zobaczył, że maska nurka ma dołączony interfejs HUD i ledwo widoczny światłowód idący do tyłu karku. Niebieskie, trudne do zanalizowania z tej odległości wyświetlane dane migotały żywo, impulsywnie w swoim kotle.

May wiedział, że musi się odezwać, choć bardziej liczył na inicjatywę Żyły. Niemniej to on był w centrum uwagi. Z stalowym chwytem na nie opuszczonym jeszcze Mustangu, mierząc w pierś przywódcy. Herszt pod grubym płaszczem z ewidentnie prawdziwej skóry miał tylko błękitny bezrękawnik z logiem Free Dolphin Collective ; była to grupa napalonych narwanych morskich, często brutalnych w akcjach ekologów. Jeśliby, by teraz wystrzelił amunicja magnum zrobiłaby wielką dziurę, przebijając żebra i szarpiąc płuca lub serce. Mimo to solos wiedział, że byłoby to samobójstwo. Ulica nauczyła go czegoś czego narwane młodziki nie przyswajają, zanim nie przekroczą 25 roku życia, mianowicie, że przemoc powinna być ostatecznym rozwiązaniem. Cwaniacka dyplomacja, stylówa bez kompromisu, gładkie słówka. To dawało Ci szansę, że dożyjesz dostatecznie długo i dorobisz się na tyle, by terapia genetyczna pozwoliła Ci dożyć sto dwudziestki, pijąc Sex On Beach pod kopułą-miastem na Marsie. Przynajmniej tak w zachłannym optymizmie czasem w chwilach samotnego napadu romantyzmu myślał Sid.




Ogień zjada wodę,
Krew tonie z cierni sieci,
Śmierć wita próg chloru,
Wśród żałosnych gnid,
Wybawiony wolą silny będzie ktoś
Z cyfrowego gromu.



Słowa mimowolnie skrystalizowały się w głowie mężczyzny. Chciał pożyć na tyle, by w wolnej chwili przylepić plaster z tetrametem i oddać się rozkoszy poezji starannie zapisywanej latami w zużytym notatniku... ale trzeba było działać. May widział, że nerwy Szczurów nieco dały im się we znaki, bowiem nieco spuścili postawę bojową czekając w wielkim napięciu.

-Nie spodziewaliśmy się tego. Zapłaciliśmy za usługi Sierżanta, i tylko Budda mógł wiedzieć co się wydarzy. Jeśli Wam na nim zależy, razem z pozostałą parką sieciarzy, opuście broń. Mamy z sobą medyka, a zapewniam Was, choć pewnie doszliście już do tego wniosku, że natychmiastowa pierwsza pomoc może uratować życie Waszych przyjaciół… Tak samo jak wywieszenie białej flagi uratuje moich kumpli i nie skończy się w brutalnej wymianie ognia, która przyniesie tylko dodatkowe bezsensowne cierpienie i straty po obu stronach. Musimy sobie zaufać, chociaż na czas działać medycznych. Potem możemy porozmawiać jak wojownicy i cóż… dojść do porozumienia.

Sidney mówiąc te słowa, kierował się głównie do Herszta, z każdym kolejnym zdaniem rozluźniając się i minimalnie opuszczając broń. Okulary do nurkowania zasłaniały spojrzenie oponenta, ale jego postawa również złagodniała. Przynajmniej tak wmawiał sobie solos.