Jace był pod wrażeniem kryjówki jaką zmajstrował Hannskjald. Posiadanie druida w swoich szeregach było największą przewagą jaką mogli mieć.
Jedząc kolację i grzejąc się przy ognisku snuli plany. Jace opowiedział co udało mu się przypomnieć z ksiąg, dopowiadając to co podpatrzył z zachowania owej chmury. Wszystko miał już zanotowane w swoim dzienniku. Pozostawało jedynie kilka luk związanych ze sposobem pozbycia się przeciwnika. Brakowało też rysunku, odkąd nie mieli ze sobą Emi opisy wyglądały dość ubogo.
- Ta chmura jest jakimś rodzajem magicznej istoty. Wydaje się, że magia i zła wola utworzyła życie. Życie pełne cierpienia, bólu i żądzy śmierci. Zajmę się tym, żeby przygotować nas na tą walkę okrywając was ochronną magią zwiększającą też wasz refleks i szybkość. Później postaram się osłabić przeciwnika i kontrolować, żeby w razie czego nie próbował uciec, lub zajść nas od tyłu. W tym czasie Laura i Hannskjald mogą okładać przeciwnika z wysokości. Mamy różdżkę ognistych kul i paciorki... ile ich masz? - spytał Laury.
- Co najmniej dwie - odparła wiedźma.
- Super. W tym czasie Rufus i Mikel będą atakować przeciwnika normalnie. Rufusie, ty masz moc przodków, ale Mikel, potrzebujesz jakiegoś wsparcia? Mam miksturę latania, żebyś był bardziej mobilny. Pamiętajcie tylko by latać blisko ziemi, uciekajcie pomiędzy budynkami, żebym mógł blokować lub mieszać drogi mgły. Jest dość szybka i nie znamy jej dokładnych możliwości. - Hanns, masz coś przeciwko tym rozkładającym ciało atakom? - spytał.

Dogadali konkrety planu zanim poszli spać. Kolejnym dobrodziejstwem kryjówek druida było to, że nie musieli wystawiać straży.