Nikt nie spodziewał się, że medyk może znać się na przeszukiwaniu i być na tyle spostrzegawczy, by móc iść na przedzie. Ten powszechny (i błędny) pogląd był jednak użyteczny. Zresztą, luda do poprowadzenia zwiadu czy szarży można znaleźć w każdym siole, a medyka nie. Szedł więc z tyłu, mając nadzieję, że atakiem zajmą się ci z przodu. Nie docenił jednak sprytu budowniczych pułapek. Widmoszkielety pojawiły się z każdej strony. Choć złapał za "Anestezję", swoją wierną pałkę, nie wierzył by walką mógł zrobić cokolwiek dobrego.
Hans krzyczał coś o symbolach na podłodze, ale cyrulik nie miał czasu na patrzenie pod nogi, musiał skupić się na ostrzu na wysokości swoich oczu.
Pierwsze cięcie sparował (albo tak mu się wydawało) cudem, drugiego uniknął przypadkiem - pośliznąwszy się wylądował na tyłku.
- Na Sigmara - jęknął. Zauważył, że widmo się zawahało.
Olśniło go - przecież zakonnicy musieli tędy czasem chodzić, a nie byli wybitnymi wojownikami! A skoro nie, z widmami musieli radzić sobie inaczej.
Co na pewno znali wszyscy członkowie zgromadzenia braci sigmarytów? Modlitwy! Głos Hohensteina, przez niektórych oceniany jako charyzmatyczny, poniósł się korytarzami.
"Sigmarze Królu
W Twoje ramiona
W Twoje objęcia
Ziemię oddaję
Za ziemię płodną Tobie dziękuję
Za matkę moją Tobie dziękuję
Za ojca mego Tobie dziękuję
Ty jesteś brama, Twój jest każdy mój oddech, Tobie służę
Ty jesteś zbożem, Ty jesteś ziemią, Tyś jest wiatrem, Tobie służę
Ja jestem ludem
Tobie dziękuję
Ja jestem ziemią
Tobie dziękuję
Ja jestem miłością
Tobie dziękuję
Jam nienawiścią
Tobie dziękuję
W Tobie się zaczyna i w Tobie się kończy..."
__________________
Ostatni
Proszę o odpis:
Gob1in, Druidh, Gladin