Dyskusja bohaterów nad spętanym jeńcem chwilę trwała, na tyle długo że nawet im zaczęły boleć uszy. Cios Arthura oprócz ogłuszenia spowodował krwawienie, nie musiało to od razu oznaczać śmierci jegomościa, aczkolwiek nikt nie bardzo miał czas i ochotę sprawdzać jak jest naprawdę. Felix zdążył zająć pozycję, lecz Wilhelm niekoniecznie…
Coś ponownie zaryczało, lecz teraz nie spoczęło tylko na dźwięku. To co wcześniej wyglądało jak kawałek skały odskoczyło nagle od ściany i w szaleńczym biegu ruszyło w stronę najbliższego celu czyli Golasa. Sądząc po tym jaką agresją epatuje stwór, można było sądzić że na nim nie poprzestanie. Potwór był rozmiarów mniejszego niedźwiedzia, aczkolwiek bardzo długie futro nie pozwalało zobaczyć właściwej postury stworzenia. Tak właściwie nie pozwalało zobaczyć nic poza tym że ów potwór potrafi poruszać się zarówno na dwóch jak i na czterech łapach. Nie było widać głowy, ani tym bardziej oczu czy paszczy. To coś było wielką kulą sierści, bardzo szybko poruszającą się kulą sierści.
Nicollo poczuł jak wiatry magii zacieśniają się wokół jego ciała, powietrze zgęstniało, lecz było to uczucie subiektywne, Karaluch czuł zaburzenia pola, lecz nic fizycznie przez skórę. Po chwili coś się zmieniło, lecz wiatry dalej oplatały jego ciało, tylko w bardziej uporządkowany sposób.
[Nicollo, Felix, Irdulac, macie po jednej akcji opóźnionej z poprzedniej tury do wykorzystania w tej. ]
