| WWZL, księżyc planety Ce Ha Zero Zero Jot
-Szeregowy! Na ziemię! - Pocisk już od początku darł mordę, tym razem do Jacka. A Jacek, ja to Jacek, stał i szczał.
-Echh....- wyartykułowane z wyraźną ulgą.
-Na ziemię! - powtórzył Pocisk
Wszyscy lustrowali teren (mniej lub bardziej). Pododdział Ndonga po drugiej stronie pojazdu tylko słyszał porucznika Pociska, nie wiedząc na kogo wrzeszczy. Gdyby nie wrzaski to byłoby cicho. Nic, zero, null. Zero ruchu, zero niczego.
Do Jacka po robocie nareszcie dotarło, że Pocisk kieruje to wszystko do niego. Przesunął się (aż tak głupi nie był, coby na mokrym leżeć) i przyjął pozycję horyzontalną, mocując się jeszcze z paskiem karabinka.
Trwali tak w milczeniu, śledząc każdy podejrzany ruch - a ruchu nie było, nawet kiosku. Martwa kosmiczna skała. Więc może tym razem dowództwo nie dało dupy i faktycznie nikogo tutaj nie było? No to lajt, gdyby tak jeszcze Pocisk nie wrzeszczał.
- Oddział powstań, rozpoczynamy patrol! - Pocisk wrzeszczał albo z przyzwyczajenia, albo żeby go słyszeli po ciemnej stronie księżyca po drugiej stronie Rzubra.
Szeregowy Gajer: na stoku jednego z tych czerwonawych pagórków na twojej godzinie pierwszej mignął ci ciemny punkcik (jakby ci mucha na wizjer nasrała) i z tamtej strony wyleciała smuga laserowa, z głośnym "Zziumm!". To już słyszeli wszyscy. Ciemna kropka zniknęła.
Porucznik Andrzej Pocisk oberwał w łeb, padł na ziemię i się nie ruszał. Widzieli to wszyscy z jego pododdziału. Po cholerę się tak szybko zrywał?
Żołnierze po drugiej stronie Rzubra, czyli pododdział starszego szeregowego Ndonga: słyszeliście strzał z lasera, a nic nie widzieliście. Nikt z was nie jest ranny.
__________________
Ten użytkownik też ma swoje za uszami. |