| Szemrzący Strumień nigdy nie widział, nawet w lesie Laurelon żyjącego drzewa, aletakowych istnienie nie było dla niego sekretem. Wszak wiadomym było od zarania elfiej rasy, iż co poniektóre drzewa potrafiły wyrywać się matce ziemi i poruszać się. Jednakowoż nigdy nie słyszał aby którekolwiek z takowcyh drzew skażone zostało chaosowym brzemieniem.
Wiedział iż twór ten naturze wstrętny, jeśli z płomieni się wyliże, to znajdzie inne miejsce aby plage siać straszną, toteż za wszelką cenę, trza było to wynaturzenie zniszczyć.
Czym prędzej nakazał młodej Izabelli strzały zapalące przygotowawać, sam też za to się zabierając.
- Ujśc nam nie może, bo zalegnie gfdzie indziej dalej sromote i plagę siejąc! Mus nam tę pokrakę ubić i spalić do ostatniego liścia! |