[Warhammer 4ed] Wonny Las - Strona 16

druidh · 08-02-2021, 22:45

Agatha zabrała ze sobą jedną z ciężkich wełnianych chust, których używała zimą. Stanowiła jaką taką zaporę przed pszczołami i podobną przed gryzącym dymem, którego zaraz mieli doświadczyć.

Nie mogła patrzyć na cierpienie przyrody, z którą od wielu lat żyła w symbiozie. Ale też nie miała odwagi podpalić spaczonych drzew. Podobnie jak dzień wcześniej rada była, że załatwiali to za nią mężczyźni. Jej rola została już spełniona i miała nadzieję, że więcej pogryzionych lub rannych nie będzie dzisiejszego dnia.

Modliła się półgłosem do Bogini wzywając jej łaski i uważnie obserwowała efekty pracy maga i żołnierza. Oby Pani zesłała wiatr, który poniesie ogień w sam środek tej przerażającej skazy na obliczu ich ziemi.

8art · 09-02-2021, 09:08

Długouchy obszedł zawczasu przecinki wyrąbane i biorąc poprawki na wiatr dorzadził gdzie podkładać ogień. Zresztą kmiecie same głupie nie były i wiedziały jak z ogniem poczynać. Wszelako miał nadzieję, że uda im się zarazy sromotnej ogniska wypalić ogniem żywym takoż aby zdrowe gaje od płomieni ocalić.

Sam ognia nie podłożył, ale stał z ludzkimi czarodziejem i rycerzem i nie wiedzieć czemu, gdy tak zooczył, że Arvid broń wyciągnął, sam też cięciwę na łuczysko założył, jakby miał do pszczół opętanych z łuku szyć.

Obca · 12-02-2021, 12:19

Ogniska zapłonęły.

Trochę to trwało zanim ogień buchnął z taką siłą żeby proces oczyszczania lasów szedł szynko i sprawnie. Pszczoły chaosu atakowały tych co byli posmarowani maścią Agathy ale trzymały się z dala od bohaterów którzy użyli maści od Strumienia.
Dlatego też po pewnym czasie najbliżej zostali tylko oni.

Ogień plunął około godziny kiedy musiał dotrzeć do wnętrza gaiku. Wtedy to usłyszeliście głośny TRZASK potem kolejny i kolejny, coś wielkiego zaczęło się poruszać w środku. W końcu płonące drzewka powaliło coś wielkiego i z kręgu wyszło wielkie płonące pokręcone drzewo to samo które Arvid i Wolfgang widzieli kiedy weszli wcześniej do gaju szukając Timma.

Gniazda insektów płonęły na ożywionym drzewie a to próbowało najwyraźniej uciec przez pożarem. Gdyż nie atakowało was...jeszcze.

8art · 15-02-2021, 11:51

Szemrzący Strumień nigdy nie widział, nawet w lesie Laurelon żyjącego drzewa, aletakowych istnienie nie było dla niego sekretem. Wszak wiadomym było od zarania elfiej rasy, iż co poniektóre drzewa potrafiły wyrywać się matce ziemi i poruszać się. Jednakowoż nigdy nie słyszał aby którekolwiek z takowcyh drzew skażone zostało chaosowym brzemieniem.

Wiedział iż twór ten naturze wstrętny, jeśli z płomieni się wyliże, to znajdzie inne miejsce aby plage siać straszną, toteż za wszelką cenę, trza było to wynaturzenie zniszczyć.

Czym prędzej nakazał młodej Izabelli strzały zapalące przygotowawać, sam też za to się zabierając.

- Ujśc nam nie może, bo zalegnie gfdzie indziej dalej sromote i plagę siejąc! Mus nam tę pokrakę ubić i spalić do ostatniego liścia!

Lomir · 15-02-2021, 20:50

Arvid patrzył z niedowierzaniem. Kolejny raz.
Ożywione drzewo "porośnięte" płonącymi gniazdami insektów chaosu, uciekające przed ogniem. Tego jeszcze nie widział, przez co stał wpatrzony w ten dziw, z lekko otworzonymi ustami, odprowadzając drzewca wzrokiem.

Gdy usłyszał głos Strumienia odwrócił się w jego kierunku, szybko zamrugał, jakby wybudził się z letargu, spojrzał ponownie na drzewo i na elfa.

Żołnierz uniósł miecz i ruszył do ataku. W pierwszej kolejności chciał rzucić swoją pochodnie w ożywione drzewo, żeby podsycić płomienie, a następnie miał zamiar spróbować zadać cięcie w nogi drzewca, licząc, że uda mu się go podciąć.

Cattus · 16-02-2021, 20:03

Widząc płonącą poczwarę wynurzającą się w pośpiechu z płonącego lasu, Wolfgang stanął w pół kroku. Po tym jak Arvid skoczył do ataku, mag sięgnął po wiatry magii, zaczynając splatać zaklęcie. Może proste, może niegodne licencjonowanego maga, ale niewiele więcej był w stanie przygotować na poczekaniu.

- Musimy to zatrzymać! - Krzyknął jeszcze i całkowicie skupił umysł na ułamek chwili, aby nagiąć moc eteru do swojej woli i zmusić ją do spłynięcia z palców w postaci ognistego pocisku i trafienia w istotę chaosu.

druidh · 17-02-2021, 21:03

Agatha podziwiała bohaterstwo żołnierza, umiejętności maga oraz szybkość elfa. Sama nie posiadała, żadnej z tych cech. Miała jednak sporo szacunku wśród lokalnej ludności, a jak wiadomo kiedy ludzi kupa, wtedy nawet drzewo chaosu… No, nie był to czas na rymy.

- Dawać chłopy! - krzyknęła niczym kapitan wojsk, albo ekonom przy żniwach.
- Sigmar z nami! Do ataku!

Potem pobiegła wzdłuż ustawionych ludzi, krzycząc ile wlezie i zachęcając ich do zatrzymania drogi potworowi. Gdy zaś krążąc wokół niego dotarła w końcu do miejsca gdzie była za czymś co mogło wydać się plecami porwała siekierę z rąk któregoś z wieśniaków i przypuściła szarżę, żeby zawstydzić tych niezdecydowanych.

- Do ataku dupy wołowe!

Obca · 23-02-2021, 19:08

Izabela i Strumień szybko stworzyli sobie strzały które łatwo było podpalić od pochodni i wystrzelić w uciekające drzewo. Wydawało się że trafienie przez strzały nie zrobiły na nim wrażenia bo drzewo nadal uciekało.

Dopiero cios Arvida który dobiegł i z impetem ciachnął drewniana noge abnominacji przystopowa jej ucieczkę. Bo ta zatrzymała się i zaczęła obracać się w stronę wojownika, zapewne by mu oddać.
Zanim jednak konar robiący za kończynę mógł się rozpędzić “Drzewca” trafił ognisty pocisk. Podsycając płomienie o wiele bardziej niż płonące strzały i rzucona wcześniej pochodnia Arvida. Istota wydała z siebie jakiś trzeszczący ryk, być może bólu. Ale przestała uciekać najwidoczniej poczwara zamierzała się bronić.
Wtedy podbiegli chłopi z siekierami. Prowadzeni przez Agathe ktora rowniez uzbrojona w siekiere przeszła do ataku niestety nie miała takiego szczęścia w końcu płonące ruszające się drzewo było trochę w innej kategori niż już sciete kołki do pocięcia. Paru wieśniakom udało się trafić w konary drzewa...ale ścinanie drzewa tego rozmiaru które , nie było ożywionym potworem spaczenia, było robota na połowę dnia.
Jeden z wieśniaków został trafionym konarem i odleciał w tył parę metrów. Na ta chwile nie wiadomo czy chłopak przeżył.

Cattus · 03-03-2021, 19:29

- Nie poddawać sie! - Krzyknął Wolfgang. - Prawie go już mamy! Wypalć zaraze! - Starał się możliwie pomóc w podtrzymaniu morale i natychmiast zabrał się do ponownego splatania magii.

Eter wezbrał wokół niego, powoli spływając w stronę palców. Wola maga uformowała go w małą, żarzącą się jasnym blaskiem sferę, sprawiającą wrażenie kawałka stali właśnie wyciągniętej z kowalskiego paleniska. I niemal natychmiast ten magiczny płomień pomknął z ognistym świstem w stronę spaczonego drzewa.

Lomir · 04-03-2021, 08:34

Arvid szybko przeanalizował sytuację. Drzewiec przestał uciekać i zajął się walką, co więcej zainteresował się chłopami, którzy ruszyli na niego z siekierami. Wojskowy szybko postanowił spróbować oflankować wynaturzenie i zaatakować je z boku lub nawet z tyłu. Nie wiedział w co celować, ale przyjął, że skoro istota przypomina humanoidalny kształt to spróbuje zaatakować w miejsce, gdzie powinny być ścięgna. Liczył, że może tym razem uda im się powalić przeciwnika na ziemię, a wtedy chłopi z siekierami będą mieli łatwiej rąbać drzewca.

08-02-2021, 22:45	#151
druidh Reputacja: 1	Agatha zabrała ze sobą jedną z ciężkich wełnianych chust, których używała zimą. Stanowiła jaką taką zaporę przed pszczołami i podobną przed gryzącym dymem, którego zaraz mieli doświadczyć. Nie mogła patrzyć na cierpienie przyrody, z którą od wielu lat żyła w symbiozie. Ale też nie miała odwagi podpalić spaczonych drzew. Podobnie jak dzień wcześniej rada była, że załatwiali to za nią mężczyźni. Jej rola została już spełniona i miała nadzieję, że więcej pogryzionych lub rannych nie będzie dzisiejszego dnia. Modliła się półgłosem do Bogini wzywając jej łaski i uważnie obserwowała efekty pracy maga i żołnierza. Oby Pani zesłała wiatr, który poniesie ogień w sam środek tej przerażającej skazy na obliczu ich ziemi. __________________ by dru'

12-02-2021, 12:19	#153
Obca Reputacja: 1	Ogniska zapłonęły. Trochę to trwało zanim ogień buchnął z taką siłą żeby proces oczyszczania lasów szedł szynko i sprawnie. Pszczoły chaosu atakowały tych co byli posmarowani maścią Agathy ale trzymały się z dala od bohaterów którzy użyli maści od Strumienia. Dlatego też po pewnym czasie najbliżej zostali tylko oni. Ogień plunął około godziny kiedy musiał dotrzeć do wnętrza gaiku. Wtedy to usłyszeliście głośny TRZASK potem kolejny i kolejny, coś wielkiego zaczęło się poruszać w środku. W końcu płonące drzewka powaliło coś wielkiego i z kręgu wyszło wielkie płonące pokręcone drzewo to samo które Arvid i Wolfgang widzieli kiedy weszli wcześniej do gaju szukając Timma. Gniazda insektów płonęły na ożywionym drzewie a to próbowało najwyraźniej uciec przez pożarem. Gdyż nie atakowało was...jeszcze.

15-02-2021, 20:50	#155
Lomir Reputacja: 1	Arvid patrzył z niedowierzaniem. Kolejny raz. Ożywione drzewo "porośnięte" płonącymi gniazdami insektów chaosu, uciekające przed ogniem. Tego jeszcze nie widział, przez co stał wpatrzony w ten dziw, z lekko otworzonymi ustami, odprowadzając drzewca wzrokiem. Gdy usłyszał głos Strumienia odwrócił się w jego kierunku, szybko zamrugał, jakby wybudził się z letargu, spojrzał ponownie na drzewo i na elfa. Żołnierz uniósł miecz i ruszył do ataku. W pierwszej kolejności chciał rzucić swoją pochodnie w ożywione drzewo, żeby podsycić płomienie, a następnie miał zamiar spróbować zadać cięcie w nogi drzewca, licząc, że uda mu się go podciąć. __________________ Może jeszcze kiedyś tu wrócę :)

16-02-2021, 20:03	#156
Cattus Reputacja: 1	Widząc płonącą poczwarę wynurzającą się w pośpiechu z płonącego lasu, Wolfgang stanął w pół kroku. Po tym jak Arvid skoczył do ataku, mag sięgnął po wiatry magii, zaczynając splatać zaklęcie. Może proste, może niegodne licencjonowanego maga, ale niewiele więcej był w stanie przygotować na poczekaniu. - Musimy to zatrzymać! - Krzyknął jeszcze i całkowicie skupił umysł na ułamek chwili, aby nagiąć moc eteru do swojej woli i zmusić ją do spłynięcia z palców w postaci ognistego pocisku i trafienia w istotę chaosu. __________________ Our sugar is Yours, friend.

17-02-2021, 21:03	#157
druidh Reputacja: 1	Agatha podziwiała bohaterstwo żołnierza, umiejętności maga oraz szybkość elfa. Sama nie posiadała, żadnej z tych cech. Miała jednak sporo szacunku wśród lokalnej ludności, a jak wiadomo kiedy ludzi kupa, wtedy nawet drzewo chaosu… No, nie był to czas na rymy. - Dawać chłopy! - krzyknęła niczym kapitan wojsk, albo ekonom przy żniwach. - Sigmar z nami! Do ataku! Potem pobiegła wzdłuż ustawionych ludzi, krzycząc ile wlezie i zachęcając ich do zatrzymania drogi potworowi. Gdy zaś krążąc wokół niego dotarła w końcu do miejsca gdzie była za czymś co mogło wydać się plecami porwała siekierę z rąk któregoś z wieśniaków i przypuściła szarżę, żeby zawstydzić tych niezdecydowanych. - Do ataku dupy wołowe! __________________ by dru'

09-02-2021, 09:08	#152
8art Reputacja: 1	Długouchy obszedł zawczasu przecinki wyrąbane i biorąc poprawki na wiatr dorzadził gdzie podkładać ogień. Zresztą kmiecie same głupie nie były i wiedziały jak z ogniem poczynać. Wszelako miał nadzieję, że uda im się zarazy sromotnej ogniska wypalić ogniem żywym takoż aby zdrowe gaje od płomieni ocalić. Sam ognia nie podłożył, ale stał z ludzkimi czarodziejem i rycerzem i nie wiedzieć czemu, gdy tak zooczył, że Arvid broń wyciągnął, sam też cięciwę na łuczysko założył, jakby miał do pszczół opętanych z łuku szyć.

15-02-2021, 11:51	#154
8art Reputacja: 1	Szemrzący Strumień nigdy nie widział, nawet w lesie Laurelon żyjącego drzewa, aletakowych istnienie nie było dla niego sekretem. Wszak wiadomym było od zarania elfiej rasy, iż co poniektóre drzewa potrafiły wyrywać się matce ziemi i poruszać się. Jednakowoż nigdy nie słyszał aby którekolwiek z takowcyh drzew skażone zostało chaosowym brzemieniem. Wiedział iż twór ten naturze wstrętny, jeśli z płomieni się wyliże, to znajdzie inne miejsce aby plage siać straszną, toteż za wszelką cenę, trza było to wynaturzenie zniszczyć. Czym prędzej nakazał młodej Izabelli strzały zapalące przygotowawać, sam też za to się zabierając. - Ujśc nam nie może, bo zalegnie gfdzie indziej dalej sromote i plagę siejąc! Mus nam tę pokrakę ubić i spalić do ostatniego liścia!

23-02-2021, 19:08	#158
Obca Reputacja: 1	Izabela i Strumień szybko stworzyli sobie strzały które łatwo było podpalić od pochodni i wystrzelić w uciekające drzewo. Wydawało się że trafienie przez strzały nie zrobiły na nim wrażenia bo drzewo nadal uciekało. Dopiero cios Arvida który dobiegł i z impetem ciachnął drewniana noge abnominacji przystopowa jej ucieczkę. Bo ta zatrzymała się i zaczęła obracać się w stronę wojownika, zapewne by mu oddać. Zanim jednak konar robiący za kończynę mógł się rozpędzić “Drzewca” trafił ognisty pocisk. Podsycając płomienie o wiele bardziej niż płonące strzały i rzucona wcześniej pochodnia Arvida. Istota wydała z siebie jakiś trzeszczący ryk, być może bólu. Ale przestała uciekać najwidoczniej poczwara zamierzała się bronić. Wtedy podbiegli chłopi z siekierami. Prowadzeni przez Agathe ktora rowniez uzbrojona w siekiere przeszła do ataku niestety nie miała takiego szczęścia w końcu płonące ruszające się drzewo było trochę w innej kategori niż już sciete kołki do pocięcia. Paru wieśniakom udało się trafić w konary drzewa...ale ścinanie drzewa tego rozmiaru które , nie było ożywionym potworem spaczenia, było robota na połowę dnia. Jeden z wieśniaków został trafionym konarem i odleciał w tył parę metrów. Na ta chwile nie wiadomo czy chłopak przeżył.

03-03-2021, 19:29	#159
Cattus Reputacja: 1	- Nie poddawać sie! - Krzyknął Wolfgang. - Prawie go już mamy! Wypalć zaraze! - Starał się możliwie pomóc w podtrzymaniu morale i natychmiast zabrał się do ponownego splatania magii. Eter wezbrał wokół niego, powoli spływając w stronę palców. Wola maga uformowała go w małą, żarzącą się jasnym blaskiem sferę, sprawiającą wrażenie kawałka stali właśnie wyciągniętej z kowalskiego paleniska. I niemal natychmiast ten magiczny płomień pomknął z ognistym świstem w stronę spaczonego drzewa. __________________ Our sugar is Yours, friend.

04-03-2021, 08:34	#160
Lomir Reputacja: 1	Arvid szybko przeanalizował sytuację. Drzewiec przestał uciekać i zajął się walką, co więcej zainteresował się chłopami, którzy ruszyli na niego z siekierami. Wojskowy szybko postanowił spróbować oflankować wynaturzenie i zaatakować je z boku lub nawet z tyłu. Nie wiedział w co celować, ale przyjął, że skoro istota przypomina humanoidalny kształt to spróbuje zaatakować w miejsce, gdzie powinny być ścięgna. Liczył, że może tym razem uda im się powalić przeciwnika na ziemię, a wtedy chłopi z siekierami będą mieli łatwiej rąbać drzewca. __________________ Może jeszcze kiedyś tu wrócę :)