| Tony wracał w nastroju, który najprościej było określić jako podły, chociaż to słowo nie do końca oddawało wszystkie jego uczucia.
Było za łagodne.
Stracili Chris.
Fakt, Chris była syntkiem, ale - przede wszystkim - była też członkiem załogi.
A poza tym nie dało się ukryć, że to on był odpowiedzialny za jej śmierć.
Fakt, to Vicente naopowiadał głupot na temat tego, że Chris - nie będąca człowiekiem - będzie bezpieczna, ale to Tony wysłał ją na misję. I to Tony nie wysłał nikogo na ratunek blondynki.
Co z tego, że ważniejsze było zapewnienie bezpieczeństwa reszcie załogi. To nastroju Tony'ego nie poprawiało w najmniejszym nawet stopniu.
Drugą sprawą była przyszłość załogi "Aurory", a ta przyszłość malowała się w bardzo czarnych barwach, jako że Archimedes, stanowiący jedyną szansę na powrót, stał się nad wyraz niebezpieczny, bowiem po stacji włóczyły się roboty, wyznające zasadę "zabić wszystko, co obce", oraz grasowała tam zaraza, zamieniająca ludzi w mutanty. Jeśli oczywiście ta nazwa była adekwatna do rzeczywistości.
A żeby było jeszcze mniej wesoło, w robowarsztacie pojawiło się skażenie biologiczne.
Jaka była gwarancja, że skażenie ograniczy się do warsztatu? Żadna...
Sprawą skażenia na Aurorze mogli się zająć Vicente i Seth. Mogą wziąć kogo chcą do pomocy - z tych, co nie będą mieli nic ważnego do zrobienia.
Alice i Dragos zajmą się oczyszczeniem Aurory ze wszystkich 'obcych' elementów - znalezisk w ogrodzie, próbek asteroidy i tak dalej. Zamknąć wszystko w jakimś szczelnym pojemniku i wynieść na zewnątrz.
A sam kapitan z Zeevą i Ryanem spróbują odzyskać Chris. Czy to, co zostało z ich pilota. |