| Gdy tylko szczury zniknęły ze stołu twarz Johanna natychmiast stała się na powrót spokojna, a chęć mordu zniknęła mu z oczu.
Gdy tylko usłyszał, że Karl jest tu w tej karczmie od razu zwrócił wzrok na leżącą pod stołem sylwetkę.
" Więc to jest on. Zdaje się, że teraz nic się od niego nie dowiem, będę musiał poczekać aż wytrzeźwieje."
Kiedy towarzysze zaczęli rozmawiać o skavenach Johannowi zaczęły drżeć ręce. Z trudem udało mu się je opanować. Przypomniał sobie kwik zarzynanych koni, jęki rannych i konających, wyraz twarzy ojca, który nie mógł się zdecydować czy ratować życie, czy dobytek. Potrząsnął głową by pozbyć się wspomnień. Po chwili odezwał się, cedząc każde słowo przez mocno zaciśnięte zęby, mówił tak chłodnym i obojętnym tonem, że zdawało się że mówi jakaś nieludzka istota.
-Skaveny to duże szczury?! To najmniej trafna rzecz, którą można o nich rzec i niestety najbardziej rozpowszechniona. Skaveny rzeczywiście wyglądają niczym szczury, z tym że są niemal wzrostu ludzi, chodzą zgarbione, atakują z zaskoczenia. Są piekielnie sprytne, nie oczekujcie od nich litości bo nie znają takiego słowa. Używają broni, atakują tylko gdy maja przewagę liczebną lub siły. Czasem są z nimi ogromne bestie ni to szczury ni to ogry, przewyższające siłą trzech mężczyzn. Tu nie ma z czego się śmiać Edgarze to jest bezlitosny, silny i potworny wróg.- po tych słowach Johann zamilkł wpatrzony w swój kubek, do którego Edgar nalał piwa, po czym wypił go jednym haustem.
__________________ Jeśli masz zamiar wznieść miecz, upewnij się, że czynisz to w słusznej sprawie.
Armia Republiki Rzymskiej |