| Xaphion powoli wszedł do komnaty, zastanawiając się nad ostatnimi słowami swojego pana. Na środku sali przystanął i zaciekawiony rozejrzał się w koło. Zbytnio nie obchodził go los tego „zdrajcy”. Dużo bardziej fascynowały go znaki runiczne na posadzce. Przyklęknął i dotknął jednej z nich. Ileż to tajemnic mogą skrywać i do czego mogą służyć. Gdy mag o tym pomyślał nasunęło mu się odpowiedź dlaczego jego pan powiedział: „oczekują”. Uśmiechnął się pod nosem i wrócił do rozmyślań. W tej komnacie mógłby spędzić całe swoje życie ,studiując te znaki. Teraz jego umysł zadawał coraz więcej pytań na ich temat, nie oczekując na żadne z nich odpowiedzi. Otrzeźwiał dopiero gdy Theodore przedstawił swój pomysł tortur. Xaphion podniósł się i podszedł do reszty towarzyszy
-Ciekawy pomysł. Co do tego roku w lochach mógłbym mu dodatkowo go „umilić”
Xaphion oczywiście miał na myśli swoje zdolności magiczne, potrafiące wywołać nieograniczony strach. Potrzebował tylko czegoś co by utrzymało ten czar. Był pewien, że znalazł by tutaj coś takiego. Życie w wiecznym strachu. Tak to na pewno jedna z gorszych tortur jakie można wymyślić.
__________________
you will never walk alone |