| - Morghell - zamruczał Gerard - to jakiś obcy język. Ale brzmi dość paskudnie.
Gdy starzec okazał swoje podejście do magicznych arkanów ( Czarna magia! Nie ma czegoś takiego jak czarna magia! Jest tylko magia i jej dobre lub złe używanie!) Aelinsar skinął krótko głową. Z tego co wiedział takie podejście przedstawiało większość poważnych czarodziejów. Oni nie wzywali demonów z innych płaszczyzn by rozszarpywały niewinnych, oni poszerzali wiedzę. Nie zakłócali spokoju umarłych, tylko obcowali z potęgami życia i śmierci. Nie torturowali nieszczęśników, lecz eksperymentowali z egzotycznymi mocami. I tak dalej.
Malauk słuchał uważnie by z niepokojem zaobserwować pewne oznaki niepokojącego rozchwiania psychicznego u potężnego czarodzieja. Gdy ten ogłosił swe swary z mieszkańcami Morghell, po czym zaproponował, że wyśle grupę z posłaniem Gerard mrugnął do pozostałych. Jakby mówił: "Nie sprzeczajcie się z nim".
- Oczywiście - rzekł giermek uspokajająco - przekażemy twe posłanie mieszkańcom twierdzy. Proszę, przygotuj wiadomość.
Nie miał zamiaru tego zdradzić, ale wiedział już, że krótko po wyruszeniu w dalszą drogę ciśnie wiadomość w odmęty moczarów lub inne bezpieczne miejsce. Ale głośno tego nie powie. Staruszek, choćby za wyborny poczęstunek (ten owoc to chyba nazywa się marakuja) nie zasłużył na to by go mieszać z błotem.
Tym bardziej, że wiekowy elf klął się na Dagonina, a ten był boskim bratem Gorlama Walecznego.
- Jeszcze trochę tego zacnego wina jeśli łaska.
__________________
Myśląc nigdy nie doszedłem do żadnych wniosków.
Ale to nie powód by nie myśleć.
Zdrajca, obciąć mu jajca! Tchórz, wsadzić mu nóż! Kiep, pałą przez łeb!
Hejt? Kijem przez grzbiet. |