mataichi

Marfiel

Anioł jeszcze przez chwile przyglądał się przechodzącej parze, która po chwili znikła w drzwiach domu. Zerknął na swój telefon komórkowy, po czym jak gdyby nigdy nic powrócił do lektury gazety. Katem oka starał się obserwować otoczenie domu…Nic. – Cholera przecież nie zostawiliby go bez ochrony? –Zastanawiał się diabeł.

Czas uciekał a Marfiel mógłby przysiąc, że każda sekunda wlokła się dal niego w nieskończoność. Po równych 15 min spojrzał na komórkę ponownie…-hmm kwadrans akademicki, czas zacząć przedstawienie.

Wybrał w spisie kontaktów numer Bartosza, rozejrzał się wokoło po raz ostatni i zadzwonił…

- Tak słucham?- rozległ się w słuchawce głos studenta. Lekko drżał, anioł prawie czuł jego podenerwowanie i niepewność.
- Dzień dobry, nazywam się Piotr Wawrzyniak. Jestem dziennikarzem czasopisma popularno-naukowego „Atom”. Czy mam przyjemność rozmawiać z panem Figurskim?
- Tak, przy telefonie. – Zainteresowanie…tak, o to chodzi- powtarzał w myślach anioł.
- Po porozumieniu z pańską uczelnią chcielibyśmy przeprowadzić z panem wywiad na temat szans młodych ludzi w znalezieniu własnego miejsca na runku pracy po studiach informatycznych.
- Ale akurat dlaczego ze mną?
- Rozumiem, że skromność przez pana przemawia ale według pańskiej uczelni jest pan jednym z najlepiej zapowiadających się młodych ludzi na tym kierunku. W związku z tym bardzo chciałbym się dzisiaj z panem spotkać…

Nie chcąc dać Bartoszowi ani chwili na zastanowienie kontynuował nasycając swoje słowa esencją powoli wprawiającą rozmówce w euforie. Jeśli w pobliżu były jakieś anioły dokładnie wyczuły położenie Marfiela.

- Taki wywiad to wielka szansa dla pana, szkoda byłoby ją zaprzepaścić. Wiele poważnych firm może zainteresować się pana karierą za...

Marfiel nie zdążył dodać już nic więcej.