Młoda kobieta pochodząca z Ostermarku rozglądała się uważnie po zatłoczonych uliczkach Taalagadu. Widziała już wiele takich miejsc odkąd była w podróży i doświadczenie nauczyło ją, że lubują się w nich zwłaszcza kieszonkowcy. Przeczucie jej nie myliło, bardzo szybko wypatrzyła wśród tłumów złodziejaszków. Przestrzegła swych towarzyszy, choć na niewiele się to zdało biednemu Robertowi, który stał się ofiarą podejrzanie pomocnego młodzieńca, wskazującego im drogę do gospody.

Na miejscu mogli trochę odpocząć, napić się i zjeść ciepły posiłek. Choć Roberta musiała mocno pilnować, by nie przesadził z piciem, ale słowo się rzekło i dotrzymać go zamierzała. Po uciążliwej podróży, był to całkiem przyjemny moment. Siedząc tak i posilając się nieśpiesznie, słuchała opowieści obu rycerzy i Werfela. Opowieść tego ostatniego zwróciła jej myśli do ocalałej wioski. Co ją podkusiło, by zgodzić się dołączyć do tej bandy? Dwaj buce i pijak. Przy czym pijak był nawet znośny. Odwagi im odmówić nie mogła i tego, że dobrze walczą. Gdyby tylko za szlachetnym pochodzeniem szła ogłada i dobre maniery. Ojciec zawsze powtarzał, że o szlachetności człowieka nie świadczy to, jak traktuje lepszych od siebie, tylko jak odnosi się do tych, którym powiodło się gorzej w życiu. Spojrzała ze współczuciem na młodego Dietera. Miły chłopak, ale i on zapewne w końcu nasiąknie zwyczajami i zachowaniem swojego mentora.

Jej rozważania przerwało pojawienie się elfki. Praca dla sędziego wydawała się być dość obiecująca, ale Melissę zaskoczyło, w jaki sposób zostali o tej propozycji poinformowani. Cała ta sprawa wydała się jej dość osobliwa, postanowiłą więc lepiej się jej przyjrzeć.
- Pójdę z wami, Robercie. - Podniosła się z ławy i ruszyła za giermkiem i sługą Vereny. Nie ma opcji by została sama z tymi bufonami.