Elf bez emocji obserwował Celestiuma i zastanawiał się czego nie chce im tamten powiedzieć, oraz jakimi jeszcze słowami będzie mącił wodę. Mąż pewnej żony, skarżył się, że ona ciągle mówi, mówi i mówi, tylko że nie mówi, tego co mówi… Dogadałaby się owa niewiasta z Nicolasem idealnie.
- Słuchajcie, Nikolas mało mówi - odezwał się nagle milczący do tej pory Caromann. - Ale, to co mówi, jest prawdą.
- Nie wiem wszystkiego, nie potrafię odpowiedzieć na każde wasze pytanie i wyjaśnić każdą wątpliwość. Trzeci księżyc idealnie wpasowuje się w przepowiednię o końcu świata. Wy zostaliście naznaczeni takim znakiem. Jak zawsze, my, śmiertelni, jesteśmy tylko zabawkami w rękach bogów. Narzędziami. Pyłem. Nie liczymy się zbytnio zazwyczaj, poza wyjątkowymi jednostkami i wyjątkowymi sytuacjami. W jakiś sposób jesteście złączeni z Malalem, który ma zakończyć istnienie nasze i całego świata. Co z tym zrobicie, wasza to sprawa. Pojedźcie w góry. Pomóżcie w realizacji proroctwa. Walczcie z nim. Koniec końców, bogowie i tak zrobią, co będą chcieli. Nalej jeszcze wszystkim, Andersie.

- W jakie góry? - zdziwił się Gladenson. - I na co to wszystko? Po co oni - wskazał na elfa i najemnika - jechali aż do Nuln z twojego namówienia, skoro nie masz nic sensownego do powiedzenia - zirytował się. - Chodźmy stąd. Jeżeli mamy zmierzyć się z klątwa, to spróbujmy dowiedzieć się czegoś więcej. Bo tutaj nam się to nie uda. Gdzie cię znajdziemy w razie potrzeby? - zapytał astrologa, zanim opuścił pomieszczenie.

Marval przeniósł wzrok z krasnoluda na gospodarza. Im więcej słuchał tym coraz bardziej nabierał przekonania, że wie na temat proroctw i związanych z nimi sprawami mniej od swoich towarzyszy. Omiótł wszystkich wzrokiem. Głosu jeszcze jednak nie zabierał, wszak Bladin Gladenson czekał na odpowiedź.
- Jechali tam po to, żeby pomóc wam opuścić miasto i przeżyć. Nie oczekuję wyrazów wdzięczności, potraktujcie to jako zwrot długu. I chęć sprawdzenia do czego zostaliście wybrani. Jeśli będę wam potrzebny, znajdziecie mnie tutaj albo w pałacu. Jeśli będziecie chcieli przekazać mi wiadomość, znacie naszą skrytkę i człowieka przy uniwersytecie.
Khazad, nie czekając na resztę, kiwnął głową i wyszedł. Po drodze zabrał swój sprzęt. Czekając na pozostałych rozglądał się ciekawie po obejściu. Nie spodziewał się, że znajdzie znaki bogów chaosu wyryte na wierzejach. Ale skoro już tu był, to może coś ciekawego zoczy? Szukał jakiś żołnierzy, żeby ich zaczepić i zapytać o to, jak się służy. W końcu uratował kiedyś Celestiuma, a i walczył z jego ludźmi przeciw kultystom. Mógł zagaić rozmowę, zapytać co u nich słychać. Czy mieli więcej walk z kultystami. Gdzie, kiedy, czy wiedzą, czy coś się nowego dzieje. Umówić się na piwo (Bladin stawia) po służbie. Może się uda zdobyć jakieś dodatkowe informacje o astrologu.
- Żadnego proroctwa, żadnego Goteleiba i żadnych trzech znaków nie znam - powiedział elf odprowadziwszy krasnoluda wzrokiem. - Nie chciałeś rozmawiać w pałacu, nie odpowiadasz na pytania teraz oczekując, że czytam w twoich myślach? Po to chciałeś abym przyjechał tutaj do twojego domu? Żebym wiedział jak dużo nie wiem? Człowieku, powiedz konkretnie o co w tym wszystkich chodzi i nie chowaj się za gwiazdami. - Marval rozłożył ręce. - Skąd wiesz o Malalu? Jak walczyć z jego kultystami kiedy dopiero o istnieniu tego boga się dowiadujemy? Bogowie silni są wiarą swych wyznawców. Gdzie ich szukać, jak odnaleźć, po czym poznać? Musimy wiedzieć więcej, niż że tylko koniec świata jest nieunikniony i wszyscy zginiemy. Kto jeszcze o tym wie? Komu powiedziałeś oprócz nas? I komu powiedziałeś o nas, że nas sobie niby jakiś nieznany bóg chaosu, do reszta bogów raczy wiedzieć czego, wybrał?