Seline nie lubiła prymitywnej walki. Swoje sprawy załatwiała poprzez negocjacje i manipulacje, ale czasem zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba pobrudzić sobie ręce, w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Kiedy ich oddziały stanęły naprzeciwko sił Myśliwego i demoniczny łotr zagrał pierwsze akordy na swojej kościanej gitarze. Kobieta zadrżała. W jednej chwili przeniosła się z pola bitwy do dormitorium w Adeptus Astra Telepathica, mała dziewczynka, która miała koszmarny sen. Straszona za dnia przez swych mentorów o straszliwych demonicznych bestiach, które tylko czekają na najmniejszy przejaw emocji, by przejąć duszę astropaty, po nocach śniła jak potwory przejmują jej ciało i pożerają je. Otrząsnęła się ze wspomnień. Nie jest już małą przestraszoną dziewczynką. Krwiopuszcz, który właśnie szarżował na nich ze swoją świtą, był tylko kamieniem milowym, przeszkodą do pokonania. Zdeptają go jak karalucha.

Uwolniła swój umysł i wyzwoloną mocą telekinetyczną otuliła siebie niczym tarczą. Nie była tak twarda jak jej kamraci, ale lekki pancerz wspomagany w połączeniu z kinetyczną tarczą, dawał jej całkiem dobrą ochronę. Również siłą swojego umysłu, uniosła swój pistolet plazmowy, ustawiła jakiś metr od siebie i wystrzeliła w Myśliwego, w którego poleciała cała seria pocisków również od jej towarzyszy. Drań oberwał dotkliwie, ale zdążył się szybko zregenerować. Tymczasem jego ogary dopadły pierwszej linii, jeden z nich rzucił się ku Seline, utrudniając jej walkę pistoletem. Sięgnęła więc po swój elektryczny bicz, próbując go oszołomić porażeniem, udało jej się nawet trafić, ale piekielny kundel okazał się być wyjątkowo odporny. Kiedy ogar ją zaatakował znalazła się w trudnej sytuacji. Pierwszego z ciosów udało jej się uniknąć, drugi zranił ją nieznacznie. Tarcza i pancerz dobrze się spisywały. Odpowiedział kolejnym wystrzałem z pistoletu, ale chybiła. Bliskość bestii utrudniała jej celowanie.

Ratunek przybył z niespodziewanej strony. Nagle do ogara doskoczył Narmer-Ra i zasłonił ją przed bestią własnym ciałem. Krzyczał by uciekała, lecz miała wrażenie, że był jakby nieobecny. Oczy miał zamglone i poruszał się jak w transie. Jednym potężnym ciosem powalił piekielnego kundla, tym samym uwalniając od niego psykerkę.

Seline nie traciła czasu, walka nadal trwała. Mimo, że Myśliwy został pokonany. Strzeliła serią w ostatniego atakującego ich ogara równocześnie z Zodem i demoniczny pies padł martwy. Bitwa w zasadzie była skończona. Zwyciężyli.