| - Na serio? - wytrzeszczył oczy ze zdumienia jak usłyszał rewelację od Migmara - Jesteś pewien? Może z jakichś co stracili majątek i liczą na odzyskanie. Co nie zmienia, że ciągle ma wąty do tego jak pracuje...
I on ma być dziecinny?! Mówi to smarkula tupiąca nóżkami, bo nie wyszło na jej?! I dająca długaśną mówkę, żeby nie przeprosić?! Zupełnie jak paru jego przodków co to wolało rozpruć brzuch niż przeprosić. Ale cóż jako człowiek dorosły przeprosi pierwszy. Rozmasował skroń, żeby powstrzymać drgającą powiekę.
Daichi się wzdrygnął po spojrzeniu w oczy doktor Szpet. I dlatego nie lubił duchów - wszelkie ich niestabilności emocjonalne odbijają się na otoczeniu.
- No przecież powiedziałem, że się dobrze spisały... -- wymamrotał. - Wystarczyłoby jakbyśmy na raz-dwa powiedzieli sobie przepraszam. Teraz jestem rozczarowany nami obojgiem. Przepraszam jeśli moje zachowanie w waszym odczuciu okazało się za szorstkie, panno Kita.
- "I że Enkh od dawna się prosiła, żeby doprowadzić się do takiej sytuacji. Bo wszyscy twierdzili, że w końcu sama zrozumie. I miałem kurwa rację, że się doigra." - dodał w myślach. - "Bogowie... Przez nie przyznaję rację mojemu staremu... To ja się staczam, czy one?"
- A to skąd? - próbował wypatrzeć skąd nadleciały łańcuchy.
__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. Kubuś Puchatek aka Winnie the Pooh |