| - Oh, to żaden problem, naprawdę – odparła Aiko na słowa Daichiego. Szybko spytała o drogę do ambulatorium i ruszyła korytarzami sterowca.
Gdy znalazła odpowiednie pomieszczenie, dech jej zaparło. Tyle substancji medycznych! Zioła, leki, półprodukty, wszystko, czego lekarz bądź aptekarz mógłby chcieć! Cudo!
Potrząsnęła głową, wracając do rzeczywistości. Przyszła tu z konkretnym celem i musiała się na nim skupić.
Rzuciła okiem po szafkach i półkach i wynalazła kubek, w którym miała zaparzyć zioła. Połówkę korzenia imbiru zmieliła w moździerzu na proszek, potem to samo zrobiła z nasionami ostropestu. Uzyskane w ten sposób substancje wsypała na dno kubeczka. Po chwili namysłu dodała melisę i miętę – tę pierwszą, ponieważ Daichi wydawał się zdenerwowany brakiem kontaktu z ziemią, drugą zaś, ponieważ dobrze smakowała. Po kolejnej chwili dodała do wszystkiego jeszcze trochę zielonej herbaty – raczej nie powinna zaszkodzić.
Zagotowała wodę i wlała wrzątek do kubka, uzyskując zielonkawy, aromatyczny napar. Posłodziła go łyżeczką lepkiego, złocistego, płynnego miodu, który znalazła w jednej z szafek. Zamieszała wszystko i sprawdziła, czy dobrze smakuje. Wydało się jej, że jak na lekarstwo nie jest wcale niesmaczne, więc zadowolona wróciła z herbatką ziołową do reszty.
- Proszę, powinno pomóc – powiedziała, wręczając Daichiemu kubek. |