Pan Bimbrowski wrócił do trochę mniej szkaradnej postaci, a w uroczysku zabrał se do ręki swój ostatni bukłak miodku. Przysiadł se na miękkim kamieniu, a miękkim bo mchem porośniętym. Słuchał się i przyglądał temu co tam się działo, a wciąż jednak humor mu dopisywał.

- Na moje wyszło zacnie. Ludzie nastraszeni, chaos zasiany, Wąpierz ukryty i gotów do działania, informacje o Panience pozyskane. Przyznać też musicie, że zabawa była co nie miara.- przerwał przepłukując sobie gardło

- <nad wyraz głośne beknięcie> No to ten co do to ja wszystkich traktuje jednakowo dobrze i sprawiedliwie, a na dowód swych słów powołuje na świadka Osmółka czarta bydlęcego, który miły zapewne będzie przyznać mi racje. Zacnej Pani doradzę przysiąść się i napić czegoś, bo coś Pani blado wygląda, a nic tak koloru i uroku damie nie daje jak zacny łyczek czego dobrego- zamachał zapraszając gościa, by się dosiadł i jego resztką miodu się poczęstował.