Tommy pogrążył się we własnych, ponurych myślach. Zastanawiał się co czuł wtedy, gdy tamten strażnik, trener, czy jak nazwać tego dupka, powiedział mu, że tym wszystkim ludziom już nie da się pomóc. Na pewno nie kłamał. Nie mógł kłamać. Właśnie dlatego O'Connor zrobił, to co zrobił.

Szedł ze spuszczoną głową, starając się nie rozglądać na boki. Widok poszarpanych ciał budził w nim odruch wymiotny. Ale nie odczuwanie słabości na widok rzezi było najgorsze. Wiedział, że leżący tutaj to dranie, którzy co do jednego zdawali sobie sprawę z tego, co się dzieje w tamtych pomieszczeniach. Nie litował się nad nimi. Jednak świadomość, że potraktowano ich tak samo, jak on potraktował tamtych zahipnotyzowanych biedaków, była nie do zniesienia. Czy to oznaczało, że jest taki sam jak ten cały cień? Po trupach, byle do celu? Tylko to się liczyło?

Przypomniał sobie jaka była jego pierwsza decyzja, po tym jak zdobył moc. I jak to się skończyło? Jego najlepszy kumpel... jedyny kumpel... wylądował na wózku. A teraz? Gdzie on jest? I nie zapominajmy w jaki sposób Tommy "otrzymał" swój dar. Może po prostu nie jest materiałem na bohatera? Może Franko pomylił się w stosunku do niego i tamtej nocy w alejce powinien zakończyć jego życie, zamiast ratować go z rąk tamtego bandziora z pistoletem?

Z ponurych myśli wyrwało go dopiero coś, co dojrzał kątem oka. Mimowolnie spojrzał w kierunku tego czegoś i zamarł. Zobaczył kolejne zmasakrowane ciało, ale... nie było żadnej krwi. Na ziemię nie wylewały się organy wewnętrzne. To po prostu nie był człowiek. Chyba...

- Max? - rzekł niepewnie. - Chyba powinieneś to zobaczyć.