Enklawa Brujahów, noc 27/28 czerwca

Alicja skinęła z aprobatą głową, leciutko wydęła swe pełne kształtne usta. Doskonale wiedziała, gdzie było jej miejsce w relacji z Primogenem każdego bez mała klanu i jak niewielkie możliwości manerwu pozostawiała jej dysproporcja własnej pozycji w stosunku do wpływów i kompetencji dużo od niej starszych wampirów.

- Będziemy wdzięczni za jakąkolwiek pomoc – odparła – Gwoli jasności, chciałabym podkreślić, że osobiście nie przykładamy krytycznie dużej wagi do wielkości zasług wobec Księcia, jak bardzo nie byłyby one łechcące dla naszego ego. Powołanie tej koterii jest dziełem przypadku, a zlecona nam misja nie ma nic wspólnego z prawdziwymi motywami pobytu w tej urokliwej krainie. Zależynam na tym, aby ją ukończyć po myśli tutejszego włodarza, a potem wrócić do swoich spraw.

Wpatrzona w oczy Siudaka Alicja rozważyła w myślach opcję sięgnięcia po Dyscyplinę, aby stać się wobec rozmówcy bardziej przekonującą, po krótkim jednak momencie zarzuciła ten pomysł. Wykrycie takiej manipulacji mogło Primogena dalece zniechęcić do współpracy, a nawet wywołać jego wrogość, a tego Sowińska pragnęła uniknąć za wszelką cenę.

- Tak więc oddamy wszelkie możliwe zasługi wszystkim tym, którzy zechcą nas wspomóc – podjęła wywód – A skoro już to wyjaśniliśmy, chętnie wysłucham tego, co ma pan do powiedzenia w sprawie Macieja.