Poczęstunek, jakim ugościł ich Ludoslav, wart był zatrzymania się i stracenia paru godzin. A na dodatek kupiec udzielił paru informacji, które mogły się przydać w dalszej podróży.

- Chętnie skorzystam z możliwości skopiowania mapy - powiedział Felix, sięgając po złotą koronę. - A ta wieża? Gdzie ona jest? Co o tym mówią? Może to tego miejsca szuka nasza Vessa? - Spojrzał na najemniczkę.

- Panie drogi, o tej wieży to różne historie chodzą, zależy, gdzie ucho przystawić. Jedni mówią, że to była jedna z wież strażniczych należąca do księstwa Akendorfu. Obsadzona była mężnymi wojami a ponoć po jednej z Nocy Wiedźm stulecie temu nagle opustoszała. Ci, co tam przybyli, nie otrzymując żadnych oznak życia przez miesiąc, nie znaleźli tam nikogo. Żadnych ciał, żadnych oznak walki, nic! Po prostu jakby nigdy nikogo tam nie było. Pusta była. Całkowicie. Inne opowieści mówią, że szalony czarownik zajmował wieżę i nie chciał się stamtąd wynieść, więc rzucił klątwę na okolicę i w promieniu pięciu metrów od wieży umierało wszystko, co przekroczyło tę barierę. Rośliny, zwierzęta, ludzie. W sumie dobrze, że mnie nigdy tam nie ciągnęło. Pożyć jeszcze chcę a życie to pieniądz. No tak, czy nie? - Ludoslav przełknął ślinę. Najwyraźniej same wspominki o wieży sprawiły, że się zmartwił.

- Pieniądze są po to, by życie było przyjemniejsze. - Felix się uśmiechnął. - Lepiej faktycznie omijać tę wieżę szerokim łukiem.

* * *

Nie napotkali żadnych niespodzianek z gatunku tych, o jakich wspominał Ludo. Do chwili, gdy z głębi lasu dobiegło wołanie o pomoc.

- Kobieta w opałach? - Felix westchnął. - To brzmi jak z opowieści barda. Takiej dla niezbyt wymagającej publiki. Ale sprawdzić musimy.

Sięgnął po broń.