Melissa obserwowała z uśmiechem, jak młody jeździec wita się z ukochaną. Cieszyło ją, że tym dwojgu udało się odnaleźć siebie nawzajem. Kiedy oboje podeszli do niej, spojrzała na nich życzliwie i z uśmiechem się przedstawiła.
- Jestem Melissa Blitz, medyczka z Bechafen i miło mi was poznać. Nie mam panu za złe, miły panie, że w chwili wielkiego szczęścia, jakim jest odnalezienie bliskiej ci osoby, zignorowałeś moją obecność. Jest to w pełni zrozumiałe. Będziemy jeszcze zapewne mieli wiele okazji, żeby porozmawiać ze sobą podczas tej przeprawy. - Mówiąc to, zostawiła młodą parę w swoim towarzystwie i ruszyła przyjrzeć się pozostałym uchodźcom.

***

Podczas drogi Dziewczyna cały czas przemieszczała się wzdłuż pochodu, to w jedną stronę, to w drugą. Zależało jej, żeby rozeznać się trochę, kto wśród ludzi ma większy posłuch, a kto może sprawiać kłopoty. Pragnęła też, by poznali ją bliżej, toteż zagadywała od czasu do czasu różne osoby i rodziny. Nie uszło jej uwagi, że niektóre dzieci i starsi ludzie, niepokojąco kaszlą. Starała się więc na postojach robić wywiad i zbadać choć kilka osób. Cały czas mając w pamięci opowieści elfki o zarazie.

***

Kozak i młody szlachcic znaleźli Melisse pośród dzieci, które właśnie badała. Medyczka nie miała najmniejszego problemu, żeby zrozumieć plan Onufrego. Co więcej, płynnie mu odpowiadała w jego własnej mowie. Słuszność też oddała pomysłowi i zaraz wskazała kandydatów do tego najlepszych, co ich zdążyła dziś poznać rozmawiając z uchodźcami podczas drogi. Razem więc z Kislevczykiem i Victorem od razu udali się do nich.

Dziewczyna wybrała z grupy tych mężczyzn, którzy mieli rodziny: ojców, braci, synów. Próbując ich przekonać do podjęcia wart, apelowała do ich poczucia obowiązku i troski o bliskich. Nie szczędziła im przy tym zmyślnie wplecionych komplementów o ich odwadze i zaradności, i sile. Starała się przekonać, że warty są niezbędne by oni i ich rodziny bezpiecznie dotarli do celu.