Schron X-COM, hangar

- Co o tym myślisz, szefie? - zagaił Talbot do swojego przełożonego, trzymając w rękach świeżo wymontowany GPS.

- Alaska... Być może tam odbyła się ostatnia misja tego oddziału X-COM. A może mamy tam kolejną przedwojenną placówkę - zadumał się Kirk. - Trzeba będzie to sprawdzić, jak wrócimy.

Ostatni przelot Skyrangera był ciekawą poszlaką. Niestety nieprzydatną na obecny moment.

- Wystarczy zajrzeć do bazy danych - dodał technik.

- Póki co kończmy nagrywać i wracajmy do HQ - zdecydował Nowo Orleańczyk.

Schron X-COM, właz

- Pierwszy krok za nami - odezwał się Law, patrząc na zielony napis.

- Pierwszy krok? - dopytała Sofie zdezorientowana.

- Elektronika działa, zobaczmy czy mechanizm również. Poza tym... obawiam się, że nad włazem może obecnie się znajdować słup wody - westchnął Japończyk, zerkając niechętnie ponad siebie.

- Co by oznaczało, dlaczego ten korytarz jest zalany? - wtrąciła Maxi.

- Możliwe. Jedyny sposób, żeby się przekonać, to otworzyć właz.

- To jak to robimy? - zagadnęła Sofie, widocznie niecierpliwa, by pokonać kolejną przeszkodę.

- Odsuńcie się w głąb korytarza. Ja zostanę tutaj i otworzę właz. Jeśli stanie się coś nieoczekiwanego, zwiewamy - wyjaśnił haker.

- Nie lepiej będzie zaczekać na pozostałych? - zaproponowała Maxi, wyraźnie nieprzekonana do pomysłu kierownika skanu.

- Jesteśmy tu na miejscu. Nie ma potrzeby tracić czas - zaoponował Law.

Oczywiście zamiast słupa wody za włazem mogła się znajdować horda oszalałych dziwolągów. Law brał to pod uwagę, ale stwierdził, że istnieje nikła szansa.

Schron X-COM, laboratorium

X-COM’owcy mogli się spodziewać, że w placówce takiej jak ta znajdzie się miejsce na laboratorium. Dawniej, w czasie wojny, podobne placówki były kluczowe dla działań obronnych przed najeźdźcą. To w końcu zrozumienie i wykorzystanie technologii obcych pozwalało X-COM’owi stawiać skuteczny opór. Z perspektywy lat można stwierdzić, że nie aż tak skuteczny.

- Nie mów, że pękasz na widok kilku dziwnych kapsuł - skomentowała złośliwie „Dunkierka”, widząc reakcję kolegi.

- Wcale nie pękam. Zwyczajnie wolałbym, żeby jakieś paskudztwo nie wyskoczyło na nas, jak tylko odwrócimy się plecami - mruknął „Junior”.

Snajperka pokręciła z uśmiechem głową. To miejsce ją również przyprawiało o ciarki, niemniej skutecznie chowała to pod animuszem.

- Chodź, rozejrzymy się jeszcze. Może są tu jakieś zapiski z tego, nad czym tu kiedyś pracowali. Jeśli coś znajdziemy, dostaniemy pochwałę od bio-labu - zachęciła dziewczyna.

Część technologii i odkryć ludzkości przepadła po przegranej wojnie. Dlatego każdy strzępek informacji mógł mieć ogromne znaczenie.