Dom Olejów, późne popołudnie 2 lipca 2595

Gorąco. Skąd upał? Żar przelewał się po smukłym ciele Franka od stóp po kark, od dłoni po sam czubek głowy skupiając się szczególnie w tym punkcie, czyniąc biegunem gorąca, po chwili manipulujący przy utensyliach Leon nie mógł rozróżnić, czy żar ów bierze się z niego ze środka, czy przybyli do Domu Olejów pielgrzymi ponieśli temperaturę ogniem niesionej w sercach wiary i oburzenia.

Palce ślizgały się mokre od potu, jak kradnącemu cukierki malcowi, niewiele, a wynalazca upuściły artefakty i narobił niezgorszej biedy, bo i łupy stracone i kompromitacja. Skupiony na zbrodniczej działalności, łącząc nieporadne manipulacje dłońmi z jeszcze bardziej żałosnymi próbami pozostania cieniem, ledwo rozumiał sens słów kuzyna, choć w owej chwili wdzięczny krwi z krwi, za ukochanie przez Abdela splendoru, czaru i uwielbienia, którym się dziedzic żywił.

W największe osłupienie zaś wprawił Leona Thibauta moment kiedy Abdel zakończył swą mowę, jakby kuzyn wiedział ile powinien dać mu czasu.

Widząc zawisłą na końcu długiego nosa kroplę, przetarł twarz rękawem. Wdychając, wciąż miał wrażenie rozgrzane powietrze, opuścił nędzną świetlicę szaleńców. Znów z sercem na ramieniu. Starając się utrzymać sekret jak najdłużej w tajemnicy, wyczekał kiedy delegacja oddaliła się na bezpieczna odległość i niby na inny temat zagaił Bartheza.

- Powinniśmy pamiętać, że sprawa poselstwa i ruchów w tym zakresie dziedzica jest celem misji, ale najważniejsze jest bezpieczeństwo dzieci Ventriculle. - Uniósł brew wyraźnie z siebie już zadowolony.