Po całej akcji z Calebem Tiamath wyciszyła się. Już wcześniej była małomówna, teraz stała się milcząca. Wydawałoby się, że ujście adrenaliny po prostu dobrze jej zrobiło, jednak chodziło o coś więcej. Umysł Zabraczki był obecnie niczym nagranie holo raz za razem puszczane od początku, aby przeanalizować każdy detal, znaleźć każde potknięcie i zastanowić się nad jego uniknięciem. Samo wygranie walki to za mało. Trzeba było zawsze wyciągnąć wnioski.

Choć oczy śledziły sytuację, a nogi podążały za zespołem, jaźń Tiamath przez dłuższy czas zajęta była analizą, toteż gdy Rot zaprowadziła ich do statku i przedstawiła ogromną maszynę jako Kicia, Zabraczka nie do końca umiała uporządkować tę wiadomość. Potem już bardziej uważała na słowa pozostałych oraz otoczenie.

Po znalezieniu źródła zasilania, do którego mogła podpiąć swój bicz, aby podładować go znów do maximum, Tiamath otworzyła podarowany przez panią kapitan napój i chętnie opróżniła zawartość. Potem wolnym, jakby skradającym krokiem, zaczęła się przechadzać, oglądając z uwagą wnętrze statku kosmicznego, którym przyszło im podróżować. Z jej wytatuowanego oblicza ciężko jednak było odczytać jakieś wrażenia.

- Jakie to ma zasilanie? Siła rażenia? Pancerze? Mogę zobaczyć kabinę pilota? – wyrzuciła z siebie zestaw pytań, kiedy inni umilkli.