Ashur otrząsnął się z szoku wywołanego podróżą. W duszy znów przeklinał Strażników i ich system przemieszczania się. Kalidianin nienawidził tego uczucia, kiedy wszystkie wnętrzności podchodziły mu do gardła. Tym razem nie miał jednak czasu zbyt długo się nad tym zastanawiać. O ironio Ashur zauważył, że przez ostatnią godzinę w ogóle nie wiele myślał nad tym, co robił. Był jakby nieobecny, i ta nieobecność doprowadziła go w końcu do tej parszywej jaskini. Ashur poczuł, że coś się rusza pod nim. Było to dla niego odkrycie równie zaskakujące jak fakt, że to coś jest dość spore i włochate. W duszy miał nadzieję, że nie wylądował na zabójcy, Seiyi. Zrywając się na równe nogi przygotował się do metamorfozy w opiekuna. Jedynie w tej postaci miał jakieś szanse na przeżycie w starciu z potworem.
- Alemir to…to Ty?- spytał z widocznym zdziwieniem w głosie Ashur. Przed nim na podłodze jaskini leżał wielki biały tygrys z byczymi rogami. Zwierzę bez pośpiechu podniosło się z ziemi, kręcąc pomału otumanioną głową…
