Rot

Kotowski obracał podarowaną broszkę w dłoni. Potarł ją raz i drugi sprawdzając czy może od tego zaświeci. Potrząsnął ją również parokrotnie testując czy coś się wydarzy.

Po głowie się podrapał.

Zobaczył, że wąpir z letargu się przebudził.

-Żyjesz? – zapytał. Po chwili poprawił się.

-Znaczy… Wiem, że nie żyjesz, ale chyba ci lepiej. Wyniosłem Cię z tatarskiego obozu jak cię zamroczyło. Wydarzyło się ci coś ciekawego tam w tej twojej łepetynie? – zapytał w sumie bardziej niż Czerniawą błyskotką zainteresowany.

I nagle go olśniło. Na koncept wpadł.

-Broszku Urszuli, broszeczko śliczna.
Niech spłynie na mnie twa magia ustawiczna
Niech no teraz na me żądanie
Drogę do Ciotuchny Urszuli dostanę!

Po chwili dodał
-No i Helenke też chcę!