lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Cold · 30-08-2007, 17:51

Taika nie zwracała jakiejś większej uwagi na wampira, który ją prowadził przez te wszystkie labirynty korytarzy, w których sama z pewnością zgubiłaby się. Z początku próbowała zapamiętać drogę, aby móc bez problemu powrócić za około cztery godziny, lecz niestety – było to niemożliwe.
‘W prawo, w lewo, dwa razy w prawo, potem w lewo... A może w prawo, albo też prosto. Za zakrętem znów w prawo, lewo... To jest bezsensu’.

W końcu, po dość długiej wędrówce po plątaninie korytarzy, oboje stanęli przy drabinie, która zdawała się nie mieć końca.
Dziewczyna westchnęła ciężko, odprowadzając wzrokiem wampira, który zniknął za najbliższym rogiem.
Ze zrezygnowaniem spojrzała w górę, gdzie ledwo, ledwo można było zauważyć zamknięty właz, który z pewnością prowadził na powierzchnię.
Wspinaczka trwała wieki, a ręce powoli odmawiały jej posłuszeństwa. Czuła, a właściwie przestawała czuć to, czego się chwytała. Ale musiała wytrzymać, inaczej zostałaby z niej tylko mokra, czerwona plama, na którą pewnie nikt nie zwróciłby uwagi w tych ciemnościach.

‘Nareszcie!’ przeszło jej przez myśl, gdy już prawie ‘sflaczałą’ ręką otworzyła właz. Wygramoliła się zgrabnie i rozejrzała po pomieszczeniu, w którym się znalazła. Miejsce to przypominało jej dzieciństwo, kiedy to razem z siostrą była wysyłana do piwnicy po przeróżne składniki do eliksirów warzonych przez jej matkę.

Taika wyszła z budynku i zaczerpnęła świeżego powietrza, po czym zaczęła się krztusić z jego nadmiaru. Gdy już się uspokoiła, ruszyła boczną uliczką, by po chwili znaleźć się na zatłoczonej i ruchliwej ulicy pełnej... ludzi i zwierząt.

- Sio! – próbowała przegonić jakiegoś bezdomnego psa, któremu widocznie spodobała się jej noga. – Przecież mówię sio! Chyba nie chcesz, abym rzuciła na ciebie jakieś straszliwe zaklęcie, po którym odechce ci się zaczepiać ludzi – powiedziała, gestami odganiając futrzaka.

Zastanawiając się nad tym, dlaczego w tym miejscu jest tak dużo patroli, w końcu doszła do celu swojej wędrówki – sklepu magicznego. Zanim jednak przekroczyła próg owego budynku, z ciekawością przyjrzała się ogromnej kolejce prowadzącej do apteki.

W środku czuła się niemal jak w domu, otoczona przeróżnymi amuletami, księgami i innymi dziwnymi przedmiotami związanymi z magią.
O mało nie parsknęła śmiechem na widok mężczyzny stojącego za ladą. Przypominał jaszczurkę skrzyżowaną z jakimś przedziwnym gatunkiem małpy i elfa.

- Czterdzieści sztuk złota?! – oburzyła się, wysypując zawartość sakiewki. – Zdzierstwo – mruknęła, odliczając dziesięć złotych monet. – Ma pan szczęście, wielkie szczęście – powiedziała, zabierając zakupiony towar oraz dziesięć monet i obrzucając morderczym spojrzeniem sklepikarza, wyszła.

Taika podeszła bliżej grupki osób zebranych wokół kobiety, której pomagało dwóch mężczyzn. Z zaciekawieniem przysłuchała się słowom wypowiadanym przez gapiów. ‘Interesujące...’, przeszło jej przez myśl, gdy wpatrywała się z ciekawością w kobietę.

30-08-2007, 17:51	#745
Cold Reputacja: 1	Taika nie zwracała jakiejś większej uwagi na wampira, który ją prowadził przez te wszystkie labirynty korytarzy, w których sama z pewnością zgubiłaby się. Z początku próbowała zapamiętać drogę, aby móc bez problemu powrócić za około cztery godziny, lecz niestety – było to niemożliwe. ‘W prawo, w lewo, dwa razy w prawo, potem w lewo... A może w prawo, albo też prosto. Za zakrętem znów w prawo, lewo... To jest bezsensu’. W końcu, po dość długiej wędrówce po plątaninie korytarzy, oboje stanęli przy drabinie, która zdawała się nie mieć końca. Dziewczyna westchnęła ciężko, odprowadzając wzrokiem wampira, który zniknął za najbliższym rogiem. Ze zrezygnowaniem spojrzała w górę, gdzie ledwo, ledwo można było zauważyć zamknięty właz, który z pewnością prowadził na powierzchnię. Wspinaczka trwała wieki, a ręce powoli odmawiały jej posłuszeństwa. Czuła, a właściwie przestawała czuć to, czego się chwytała. Ale musiała wytrzymać, inaczej zostałaby z niej tylko mokra, czerwona plama, na którą pewnie nikt nie zwróciłby uwagi w tych ciemnościach. ‘Nareszcie!’ przeszło jej przez myśl, gdy już prawie ‘sflaczałą’ ręką otworzyła właz. Wygramoliła się zgrabnie i rozejrzała po pomieszczeniu, w którym się znalazła. Miejsce to przypominało jej dzieciństwo, kiedy to razem z siostrą była wysyłana do piwnicy po przeróżne składniki do eliksirów warzonych przez jej matkę. Taika wyszła z budynku i zaczerpnęła świeżego powietrza, po czym zaczęła się krztusić z jego nadmiaru. Gdy już się uspokoiła, ruszyła boczną uliczką, by po chwili znaleźć się na zatłoczonej i ruchliwej ulicy pełnej... ludzi i zwierząt. - Sio! – próbowała przegonić jakiegoś bezdomnego psa, któremu widocznie spodobała się jej noga. – Przecież mówię sio! Chyba nie chcesz, abym rzuciła na ciebie jakieś straszliwe zaklęcie, po którym odechce ci się zaczepiać ludzi – powiedziała, gestami odganiając futrzaka. Zastanawiając się nad tym, dlaczego w tym miejscu jest tak dużo patroli, w końcu doszła do celu swojej wędrówki – sklepu magicznego. Zanim jednak przekroczyła próg owego budynku, z ciekawością przyjrzała się ogromnej kolejce prowadzącej do apteki. W środku czuła się niemal jak w domu, otoczona przeróżnymi amuletami, księgami i innymi dziwnymi przedmiotami związanymi z magią. O mało nie parsknęła śmiechem na widok mężczyzny stojącego za ladą. Przypominał jaszczurkę skrzyżowaną z jakimś przedziwnym gatunkiem małpy i elfa. - Czterdzieści sztuk złota?! – oburzyła się, wysypując zawartość sakiewki. – Zdzierstwo – mruknęła, odliczając dziesięć złotych monet. – Ma pan szczęście, wielkie szczęście – powiedziała, zabierając zakupiony towar oraz dziesięć monet i obrzucając morderczym spojrzeniem sklepikarza, wyszła. Taika podeszła bliżej grupki osób zebranych wokół kobiety, której pomagało dwóch mężczyzn. Z zaciekawieniem przysłuchała się słowom wypowiadanym przez gapiów. ‘Interesujące...’, przeszło jej przez myśl, gdy wpatrywała się z ciekawością w kobietę. __________________ Jaka, sądzisz, jest biblia cygańska? Niepisana, wędrowna, wróżebna. Naszeptała ją babom noc srebrna, Naświetliła luna świętojańska.