- Rycerzem jestem więc wam się ode mnie niczego obawiać. O ile jakiś nieprawości tam nie wyprawiacie. Sam jestem a kłamać moi drodzy musicie się jeszcze poduczyć. Jak nie sięgnięcie po żelazo to i ja nie sięgnę. Idę w waszą stronę rzekniecie co tu się stało. - Karl nie zdradził swojej tożsamości od razu. Chciał zobaczyć z kim ma do czynienia i dopiero wtedy zdradzić lub nie swoje pochodzenie. Kobiety pewnie były uzbrojone, może nawet jakiś łuk miały. Von Mustig uważał jednak, że to on stanowił dla nich większe zagrożenie niż one dla niego. Zwłaszcza gdy usłyszał ich przekłamania. Blefował zawsze ten kto miał coś do ukrycia w tym przypadku bardziej bezbronny.

Idąc patrzył na mury i wracały wspomnienia. Był w domu gdzie dorastał. Gdzie chciał znaleźć azyl i oparcie wśród rodziny. Tymczasem odebrano mu również to. Kolejne mroczne wydarzenie na ścieżce jego życia. Jego wampiryczne jestestwo nie pozwoliło mu ulec nostalgii i smutkowi któremu niemal z pewnością uległ by Karl gdy był człowiekiem. Zamiast tego wyostrzyły się jego zmysły. Chciał poznać prawdę, odnaleźć ocalałych jeśli jacyśkolwiek byli a nade wszystko znaleźć i ukarać winnych. To było jego pragnieniem przelać krew tych którzy tu ją przelali.