- Nie oczekuję, że specjalista zostanie pozostawiony sam na sam z listem. Ale może rzeczywiście byłoby lepiej poprosić o próbkę papieru i atramentu. Chociaż pismo też byłoby dobrze sprawdzić. Niczego nie ujmując mędrcom z Karaku, z ludzkimi podpisami nie mają aż tyle do czynienia i mogli przegapić drobne detale. Jak już zauważył von Grunnenberg, utalentowany fałszerz mógłby być w stanie podrobić podpis na tyle, by przekonać przeciętnego człowieka - von Windish nie dał po sobie poznać czy wziął do siebie ostrzeżenie krasnoluda.
Gustaw spoglądał za to na jednego, to na drugiego drugiego, ale zanim zdążył skomentować, padły pytania adresowane do niego.

- Tak, zdążyłem już go poznać. Jego zainteresowanie thagga... to skaveni, tak? Jego zainteresowanie skavenami jest wręcz chorobliwe, a ciągłe nagabywanie Emmanuelle von Liebowitz w ich sprawie kosztowało go już stanowisko sekretarza. Z pewnością chętnie porozmawia o nich z krasnoludem, tym bardziej będzie szczęśliwy z dłuższej rozmowy i wysłuchania go, potem tematy się trochę zmienią.
- Co do młodszego von Rudgera to byłeś przecież wtedy z nami, wiesz tyle co ja. Czy Cię nie było? Nie jestem pewien, wtedy chyba nie do końca byłem sobą. Twierdził, że taką informację dostał, ale skąd i od kogo? Z tego co pamiętam, mówił, że o zdradzie Wielkiej Baronowej von Toppenheimer dowiedział się przez posłańca, który przekazał mu, że Baronowa zdradziła i spiskuje z granicznymi, a on musi uratować dziewczynę. Dostał też informacje kiedy i która furtka będzie niestrzeżona. Przemilczał lub nie wiedział od kogo był ten posłaniec, ale jeśli tak faktycznie było, musiałby to być ktoś o sporej władzy skoro nie tylko wysłał umyślnego do oblężonego miasta by dać znać von Rudgerowi (czemu w takim razie sam posłaniec się tym nie zajął?) ale i załatwił Kristoffowi "wolną drogę wyjścia" z miasta. Bo ktoś przecież musiał pozbyć się strażników tego tajnego przejścia. Ale nie wiem ile było prawdy w jego wypowiedziach, równie dobrze mógł to wszystko zmyślić i sam się pozbyć strażników, a potem otworzyć bramę. Nie znaleźliśmy przy nim ani przy jego eskorcie żadnych dokumentów. Magritte bawiła się w żołnierza i przyłapała go przy bramie i tyle jest pewne. Mówiła też, że starała się przeszkodzić granicznym, może dlatego uznali oni, że ktoś ich próbuje oszukać i oboje poszli w więzy? Myślę, że Kristoff starał się zwalić winę za zdradę na Etelkę von Toppenheimer. Bo czy to nie dziwne, że żadnej informacji nie chciał ujawnić, a tak ważną wyśpiewał sam z siebie? - zapytał retorycznie Gustaw, który miał trochę czasu na przemyślenie i rozmowy z Magrittą.

- Granice wpływów dawi - Manfred zamyślił się - Tworzycie bardzo zamkniętą społeczność, a agentów, z przyczyn oczywistych, łatwo rozpoznacie. "U nas dużych nie ma". Starszy Yngwar Grumvaldsson robi za łącznika między gminą krasnoludzką a miastem, ale jego wpływy sięgają, mam wrażenie, głębiej. Duże wpływy mają też banki, i ten oficjalny, Pierwszy Krasnoludzki, i ten "spółdzielczy", o ile dobrze przetłumaczono mi to słowo. Jeśli masz kontakty lub pozycję pozwalającą Tobie na wydobywanie informacji z ksiąg Pierwszego Krasnoludzkiego Banku możesz podać dowolną cenę za swoje usługi dowolnej służbie w tym mieście i kilku Imperialnym, mnie nie wyłączając. Szczycą się tym, że informacje o klientach są strzeżone tak samo dobrze jak ich depozyty.
Poczmistrz wymienia informacje z krasnoludami od trzydziestu lat, wątpię by miał problemy z współpracowaniem z Wami. Większość myślących ludzi na urzędach rozumie też wagę sojuszu i nie będzie ryzykowała incydentu. Co innego motłoch, gorące głowy z armii i niestety spora część szlachty.